Okulary przedsiębiorcy w kosztach firmy - fiskus nie zmienia zdania

Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą bądź ochroną zdrowia należą do wydatków o charakterze osobistym. Każda osoba pracująca przy monitorze komputera w celu ochrony wzroku jest zmuszona do zakupu okularów korekcyjnych, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Wobec tego bezpośrednim celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku o interpretację zwrócił się przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą - zajmuje się obsługą informatyczną firm i konsumentów. Przedsiębiorca większość czasu spędza przed komputerem - ponad 10 godzin dziennie. Ma podpisaną umowę z kontrahentem, który wymaga bycia na miejscu w wyznaczonych godzinach i czasie oraz o odpowiednim czasie reakcji poza miejscem świadczenia usług i poza godzinami wskazanymi na umowie również w nocy. Zadania, które głównie są tam wykonywane to między innymi, monitorowanie sieci, konfiguracja urządzeń sieciowych oraz administracja systemami informatycznymi co za tym idzie jest to praca przy komputerze. W celu ochrony swojego wzroku zakupił okulary z filtrem blue cat lub tzw. niebieskim antyrefleksem.

W związku z powyższym przedsiębiorca zadał pytanie, czy okulary z filtrem blue cat lub tzw. niebieskim antyrefleksem (blokada światła niebieskiego co za tym idzie ochrona wzroku) można zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu. Jego zdaniem - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe. W wydanej interpretacji organ stwierdził:

Opisany przez przedsiębiorcę we wniosku wydatek nie został wprost wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 3526/16:

„Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum”.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że:

„Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry ...