3 lat temu
Zamknięcie sklepów i siłowni spowodowało potężne straty finansowe dla wielu przedsiębiorców. Najemcy lokali w centrach handlowych bardzo dotkliwie odczuwają skutki panującej pandemii. Puste obiekty generowały tylko wydatki, bowiem nie prowadziły sprzedaży, a ich utrzymywanie w oczekiwaniu na powrót do działalności stanowi niemały koszt. Najemcy lokali w centrach handlowych musieli zmierzyć się z zakazem działalności wiosną ubiegłego roku, następnie lockdown trwał od 7 listopada do 28 listopada. Od 28 grudnia 2020 r. rząd zaostrzył przepisy dotyczące pracy galerii handlowych. Do 31 stycznia 2021 r. obowiązywał zakaz handlu detalicznego w obiektach handlowych lub usługowych, w tym parkach handlowych, o powierzchni sprzedaży lub świadczenia usług powyżej 2000 m2. Polepszenie sytuacji miały przynieść rozwiązania Tarczy Antykryzysowej 2.0, która co prawda zakładała możliwość zwolnienia najemców galerii z obowiązku płacenia czynszu w trakcie zamknięcia, jednakże należało spełnić bardzo istotny warunek, a mianowicie – przedłużyć umowę. Po zamknięciu sklepów, zaktualizował się obowiązek złożenia przez najemcę bezwarunkowej i wiążącej oferty przedłużenia umowy najmu.
Znaczna większość najemców wskutek wprowadzonych obostrzeń pozbawiona była przychodów, co wywołało problem ich płynności finansowej. Co więcej, na tę sytuację najemców wpływają obciążenia publicznoprawne. Ustawa z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1293) stanowi, iż wszystkie podmioty, które dokonują sprzedaży detalicznej są podatnikami podatku od sprzedaży detalicznej. W dużym uproszczeniu oznacza to, iż podmiot, który odpłatnie zbywa określone towary na rzecz konsumentów jest podatnikiem tego podatku. Dla niektórych przedsiębiorców będzie to kolejna przeszkoda do odzyskania płynności finansowej. Mimo zniesienia zakazu działalności, spadek obrotów i najem w galeriach handlowych może mieć charakter dalekosiężny. Coraz bardziej powszechne stają się spory pomiędzy najemcami, a wynajmującymi i konieczność wystąpienia na drogę sądową. Tak samo ma to miejsce w centrach fitness i siłowniach, a także lokalach gastronomicznych.
Czy zasada pacta sunt servanda doznaje ograniczeń?
Pacta sunt servanda, czyli zasada, która zakłada, iż osoba, która zawarła umowę w sposób ważny, musi się z niej wywiązać. Instytucja ta ma za zadanie zapewnić stabilność i pewność obrotu. Jednakże może ona doznać pewnych ograniczeń wskutek działania klauzuli rebus sic stantibus. Celem niniejszej instytucji jest ochrona przed zdarzeniami, których strony umowy nie brały pod uwagę przy kształtowaniu jej treści. By można było stosować tę klauzulę, spełnione muszą zostać określone przesłanki:
- źródłem zobowiązania musi być umowa,
- nadzwyczajny charakter zmiany stosunków,
- zmiana powoduje nadmierną trudność w spełnieniu świadczenia lub grozi jednej ze stron rażącą stratą, czego strony przy zawieraniu umowy nie przewidywały,
- pomiędzy zmianą stosunków o charakterze nadzwyczajnym a trudnościami w spełnieniu świadczenia musi zachodzić związek przyczynowy.
W ramach zastosowania niniejszej instytucji można oczekiwać ustanowienia zabezpieczenia w postaci, np. obniżenia czynszu. W tym zakresie warto pochylić się nad rozstrzygnięciami sądów.
Praktyka orzecznicza
Uprawniony, prowadzący działalność gospodarczą wniósł względem określonej spółki o udzielenie przed wszczęciem postępowania zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego, w trybie at. 3571 k.c., o zmianę treści stosunku prawnego, który łączył strony na podstawie najmu lokalu usytuowanego w centrum handlowym z dnia 22 stycznia 2020 r., w ten sposób, by określić, iż od 2 maja 2020 r. czynsz stanowić będzie 10% miesięcznych obrotów uprawnionego albo rozwiązanie umowy z dniem uprawomocnienia się wyroku przy jednoczesnej zmianie czynszu jak powyżej od dnia 2 maja 2020 r. do dnia uprawomocnienia się wyroku, w związku z wystąpieniem nadzwyczajnej zmiany stosunków, która powoduje, iż spełnienie przez uprawnionego świadczenia z umowy jest połączone z nadmiernymi trudnościami oraz grozi uprawnionemu rażącą stratą (niewypłacalnością), czego strony nie przewidziały i nie mogły przewidzieć przy zawarciu umowy.
Sąd Okręgowy w Warszawie zważył, iż wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego był zasadny w części. Warunkiem udzielania zabezpieczenia jest bowiem konieczność, by jednocześnie spełniona została przesłanka w postaci uprawdopodobnienia roszczenia oraz wykazanie interesu prawnego. Zdaniem Sądu Okręgowego, uprawniony w sposób prawidłowy uprawdopodobnił istnienie stosunku zobowiązaniowego, bowiem przedłożył odpis umowy najmu lokal handlowy. Co więcej, uprawniony uprawdopodobnił także wystąpienie nadzwyczajnej zmiany stosunków w postaci wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego na terytorium Polski. Uprawniony był zobowiązany do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w związku ze wprowadzonymi obostrzeniami. Ponadto, Sąd podkreślił, iż strony zawierając umowę nie mogły przewidzieć wystąpienia epidemii.
Zamknięcie sklepu z artykułami turystycznymi znacząco odbiło się na sytuacji finansowej uprawnionego, a podniesione okoliczności w zakresie zmniejszenia liczby podróżujących związane z ograniczeniami wprowadzonymi przez inne państwa, jak i Polskę, spowodowały spadek klientów sklepu z artykułami turystycznymi, co wpłynęło na zmniejszony przychód uprawnionego. Sąd uznał, iż jest to przesłanka do udzielenia zabezpieczenia przysługującego jemu roszczenia. Ponadto, Przechodząc do analizy kwestii interesu prawnego, zwrócić należy uwagę, iż z art. 7301 § 2 k.p.c. wynika, iż interes prawny w zabezpieczeniu roszczeń niepieniężnych istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Sąd podkreślił, iż uprawniony znalazł się niejako przymusowo w trudnej sytuacji finansowej, bowiem musiał dostosować się do wprowadzonych obostrzeń, a tym samym do zawieszenia działalności.
Sąd założył także, iż strony przeprowadziły analizę w zakresie wpływu dochodów na czynsz najmu, zatem zasadnym było określenie czynszu do wysokości 10% miesięcznego obrotu. Sąd jednak wskazał, iż uprawniony nie powinien być zwolniony z opłat eksploatacyjnych, gdyż te są związane z korzystaniem z lokalu. (Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2020 r., XXVI GCo 151/20, LEX nr 3090000).
Sąd Okręgowy w Warszawie rozpoznawał także sprawę, w której uprawniony zawarł 2 sierpnia 2016 r. umowę najmu lokalu w centrum handlowym. Umowa najmu lokalu ta została zawarta na czas określony, który wynosił 5 lat. W związku z wprowadzeniem stanu epidemii i następnie zakazem prowadzenia działalności gospodarczej w obiektach handlowych o powierzchni powyżej 2000 m2, uprawniony nie prowadził działalności od 13 marca do 4 maja 2020 r. Po zniesieniu niniejszych obostrzeń, co prawda klienci powrócili do dokonywania zakupów w centrach handlowych, jednakże negatywne emocje związane z epidemią spowodowały zmniejszenie frekwencji potencjalnych klientów i tym samym spadek przychodów. W związku z powyższym, uprawniony oświadczył, iż jego dochody spadły o 72 % w maju 2020 r. w relacji do tego samego okresu w ubiegłym roku oraz o 60% w czerwcu 2020 r. w porównaniu do czerwca 2019 r.
Na tej podstawie, uprawniony wystąpił z powództwem o ukształtowanie stosunku prawnego na podstawie art. 3571 k.c. Linia argumentacyjna uprawnionego opierała się na zmianie stosunków poprzez wprowadzenie limitów liczby klientów, nakazany sposób określonego zachowania się, jak również wystąpienie obawy zarażenia się w miejscach publicznych, jakimi są niewątpliwie galerie handlowe. Zmianie uległy także stosunki gospodarcze, bowiem istotnie zmniejszyły się wydatki konsumpcyjne konsumentów. Na gruncie tej sprawy, Sąd uznał, iż uprawniony nie uczynił zadość spoczywającym na nim obowiązkom w zakresie uprawdopodobnienia swojego roszczenia.
Z kolei za uprawdopodobnione uznane zostały okoliczności zaistnienia nadzwyczajnej zmiany stosunków, bowiem wystąpienie epidemii i ogłoszenie stanu epidemii należy za takie zjawisko uznać. Sąd podkreślił, iż epidemia jest zdarzeniem niezwykłym, wyjątkowym i niemożliwym do przewidzenia. Jednakże, w ocenie Sądu nie zostało uprawdopodobnione, w jaki sposób domniemana rażąca strata miałaby mieć skutek dla majątku uprawnionego w wypadku wykonania przez niego zobowiązania. W ocenie Sądu ekstraordynaryjna sytuacja spowodowała, iż znaczna część sprzedaży przeniosła się do Internetu, a uprawniony prowadzi także sprzedaż e-commerence. (Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2020 r., XVI GCo 195/20, LEX nr 3063433).
Najem w galeriach handlowych
Sąd Okręgowy w Warszawie rozpoznawał pochylił się również nad sprawą, dotyczącą wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego przeciwko spółce jawnej, o zmianę treści stosunku prawnego łączącego strony umowy najmu powierzchni handlowej stanowiącej pomieszczenie w Centrum Handlowym z dnia 2 lutego 2017 r. poprzez określenie, iż od dnia 2 maja 2020 r. czynsz przysługujący obowiązanej od uprawnionej na podstawie umowy stanowi 9% obrotów uzyskiwanych w lokalu przez uprawnionego w danym miesiącu kalendarzowym (bez VAT), obliczanych na podstawie raportów miesięcznych z dniem uprawomocnienia się wyroku przy jednoczesnej zmianie czynszu jak powyżej od dnia 2 maja 2020r. do dnia uprawomocnienia się wyroku, w związku z wystąpieniem nadzwyczajnej zmiany stosunków, która powoduje, iż spełnienie przez uprawnioną świadczenia z umowy jest połączone z nadmiernymi trudnościami oraz grozi uprawnionej rażącą stratą, czego strony nie przewidywały i nie mogły przewidzieć przy zawarciu umowy, poprzez obniżenie wysokości miesięcznych zobowiązań uprawnionej na rzecz obowiązanej, ewentualnie przez obniżenie wysokości świadczenia pieniężnego uprawnionej wynikającego z umowy w ten sposób, iż od dnia 2 maja 2020r. do dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie wysokość świadczeń, które uprawniona będzie zobowiązana uiszczać tytułem czynszu podstawowego, o którym mowa w umowie, opłaty eksploatacyjnej oraz opłaty za promocję, wyniesie kwotę nie większą niż 48 855 zł. Uprawniona podniosła, iż na skutek pandemii obowiązywanie i wykonywanie umowy spowoduje po jej stronie rażącą stratę, a konsekwencją braku zabezpieczenia będzie upadłość lokalu. Obroty uprawnionej spadły o około 57% w stosunku do podobnego okresu w roku ubiegłym. Sąd wskazał, iż uprawniona uprawdopodobniła istnienie stosunku prawnego w postaci umowy najmu.
Co więcej, w ocenie Sądu przesłanka nadzwyczajnej zmiany stosunków również została spełniona, gdyż nie ulega wątpliwości, iż epidemię spowodowaną wirusem należy zakwalifikować jako zdarzenie normalnie niespotykane. Jednakże wykazane zostało, iż z początkiem sierpnia zwiększył się obrót uprawnionej, a zatem istniała szansa na polepszenie jej sytuacji w kolejnych miesiącach, a ingerencja w stosunek prawny łączący strony może jedynie spowodować znacznie obniżenie się dochodu obowiązanej. Sąd wskazał również, iż w szczególności biorąc pod uwagę fakt, iż w okresie, kiedy uprawniona nie mogła prowadzić działalność gospodarczej w lokalu objętym przedmiotowym wnioskiem, nie była ona zobowiązana do uiszczania należności na rzecz obowiązanej oraz otrzymała wsparcie ze strony Państwa, co zostało przez uprawnioną pominięte. W ocenie Sądu uprawniona nie uprawdopodobniła swojego roszczenia poprzez niewykazanie, jaką stratę poniesie w przyszłości oraz w jakim związku pozostaje to z zaistniałą sytuacją pandemii. (Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie, z dnia 1 października 2020 r., XVI GCo 222/20, LEX nr 3108186).
Analizując omawiane zagadnienie, należy także wskazać sprawę, w przypadku której w dniu 26 października 2020 r. uprawniona złożyła wniosek o zabezpieczenie jej roszczenia o ukształtowanie stosunku prawnego pomiędzy uprawnioną, a obowiązaną na podstawie art. 3571 k.c., tj. określenie wysokości miesięcznego czynszu najmu oraz kosztów obsługi umowy najmu z 10 października 2016 r. na 0 zł za okres począwszy od 17 października 2020 r. do dnia zniesienia zakazu w zakresie prowadzenia określonej działalności.
Uprawniona wynajmowała od obowiązanej pomieszczenie, w którym prowadziła klub fitness. Uprawniona wyjaśniła, iż zajmuje 1278,73 m2powierzchni na poziomie 0 oraz -1 i 21,32 m2 powierzchni magazynowej, a także 216 m2 tarasu i miejsca parkingowe. W ocenie Sądu uprawniona na dzień złożenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia uprawdopodobniła roszczenie o zastosowanie klauzuli rebus sic stantibus, gdyż zamknięcie prowadzonego klubu fitness na nieprzewidywalny z góry czas i wprowadzony stan epidemii stanowi o nadzwyczajnej zmianie stosunków. Uprawniona wykazała, iż wykonywanie umowy naraziłoby ją na poniesienie nadzwyczajnej straty, a choćby mogłoby doprowadzić do jej upadłości. Mimo iż Sąd uznał, iż zarówno interes prawny, jak i istnienie roszczenia zostały uprawdopodobnione, to sposób zabezpieczenia nie zasługuje w całości na uwzględnienie, gdyż obciążyłby stronę obowiązaną ponad przeciętną miarę. Uprawniona zgłosiła roszczenie o całkowite zwolnienie jej z obowiązku uiszczania czynszu i należności z tytułu obsługi, podczas gdy zdaniem Sądu obie strony powinny podzielić się ryzykiem i ponosić tego skutki wspólnie. Sąd uznał, iż zwolnienie uprawnionej z obowiązku ponoszenia kosztów w 50% będzie adekwatne i wystarczające. (Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 5 listopada 2020 r. XX GCo 246/20, LEX nr 3116082).
Umowa najmu lokalu. Wypowiedzenie umowy najmu
Na gruncie kolejnej sprawy, nad którą należy się pochylić, wnioskodawca wniósł o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o ukształtowanie stosunku prawnego poprzez oznaczenie wysokości świadczenia wnioskodawcy wynikającego z umowy najmu lokalu z dnia 22 lipca 2013 r. w Centrum Handlowym z tytułu czynszu zasadniczego miesięcznego oraz z tytułu czynszu dodatkowego przeciwko obowiązanej poprzez zawieszenie, na czas trwania postępowania sądowego, obowiązku zapłaty czynszu wynikającego z umowy najmu lokalu z dnia 22 lipca 2013 r. położonego w Centrum Handlowym obowiązującej pomiędzy uprawnionymi i obowiązaną za okres od 6 czerwca 2020 r. do 16 października 2020 r. w kwocie przekraczającej 25% czynszu wynikającego z umowy, zakazanie obowiązanej składania oświadczenia o wypowiedzeniu stosunku najmu z 22 lipca 2013 r. w przypadku nieuiszczenia przez wnioskodawców czynszu zasadniczego i czynszu dodatkowego za okres od 6 czerwca 2020 r. do 16 października 2020 r. w części ponad 25% czynszu zasadniczego i czynszu dodatkowego.
Prowadzona przez wnioskodawcę działalność gospodarcza dotyczy centrum fitness, która objęta została całkowitym zakazem działalności w okresie od 13 marca 2020 r. do 5 czerwca 2020 r. Co prawda 6 czerwca 2020 r. klub wznowił działalność, jednakże nastąpił widoczny spadek klientów. Od 17 października 2020 r. klub pozostawał ponownie zamknięty. Uprawniona wskazała, iż żądanie ustalenia wysokości czynszu na poziomie 25% wynika z trudnej sytuacji finansowej i tym samym braku możliwości uzyskania środków, które zapewniłyby spłatę zobowiązań. Sąd uznał, iż zostały spełnione przesłanki udzielenia zabezpieczenia, jednakże oddalił wniosek w zakresie składania oświadczenia woli o wypowiedzenie umowy najmu, w przypadku nieuiszczenia przez wnioskodawców czynszu zasadniczego i czynszu dodatkowego za okres od 6 czerwca 2020 r. do 16 października 2020 r. w części ponad 25% czynszu zasadniczego i czynszu dodatkowego. W ocenie Sądu żądanie to nie jest związane z uprawdopodobnionym roszczeniem i interesem prawnym. (Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2021 r. XX GCo 303/20, LEX nr 3118469)
Analiza niniejszych spraw wskazuje, iż klauzula rebus sic stantibus była wykorzystywana w praktyce przez najemców lokali jako szczególne rozwiązanie. Jednakże najemcy, którzy zostali dotknięci obostrzeniami w postaci zakazania prowadzenia działalności wykorzystują niejednokrotnie art. 495 k.c., czyli następczą niemożliwość świadczenia, za którą nie odpowiada żadna ze stron umowy. Przepis ten dotyczy sytuacji, w której jedno ze świadczeń wzajemnych stało się niemożliwe wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności. Wówczas ustawodawca rozstrzyga tę kwestię w taki sposób, iż strona, która miała to świadczenie spełnić, nie może żądać świadczenia wzajemnego, a w wypadku, gdy je już otrzymała, obowiązana jest do zwrotu według przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Należy w tym przypadku podkreślić, iż sytuację należy oceniać obiektywnie. Przepis nie znajdzie zastosowania, gdy najemca nie posiada środków finansowych niezbędnych do zapłaty czynszu. o ile najemca znalazł się w trudnej sytuacji finansowej będącej skutkiem epidemii, wówczas nie może skutecznie uchylać się od obowiązku uiszczania czynszu w oparciu o art. 495 k.c. Należy jednak pamiętać, iż powołanie się na art. 495 k.c. prowadzi do wygaśnięcia całego zobowiązania, czyli w tym przypadku – umowy najmu.
Do wykorzystania klauzuli rebus sic stantibus kluczowe znaczenie ma data zawarcia umowy najmu lokalu. Klauzula ze swej istoty odnosi się do zdarzeń, których nie można było przewidzieć. Zatem dla przykładu – gdyby jakiś podmiot zawarł umowę np. w czerwcu 2020 r., wówczas w sytuacji, kiedy najemca oczekiwałby ograniczenia w płaceniu czynszu, to wynajmujący w tym momencie mógłby wskazać, iż ryzyko wywołane obostrzeniami epidemicznymi było do przewidzenia już w momencie zawarcia umowy. Choć choćby i wtedy wydawało się, iż epidemia się niedługo skończy, a na pewno nikt nie przewidywał drugiego i trzeciego lockdownu. Dla właścicieli siłowni ten stan zamknięcia, trwa już na dzień pisania artykułu aż 4 miesiące.
Podsumowanie
Na kanwie wskazanych powyżej spraw można jednoznacznie stwierdzić, iż sądy coraz częściej przychylają się do żądań najemców w zakresie przyznania im ulg, zawieszenia płatności czy też jej niepełnego wymiaru. Najemcy lokali dopiero teraz powoli dążą do odbudowania płynności finansowej, ale istnieje wysokie prawdopodobieństwo, iż powrót do wyników dotyczących obrotów z ubiegłych lat potrwa długo, a i to wyłącznie pod warunkiem iż nie będzie kolejnych lockdown’ów, a sama epidemia gwałtownie się skończy. Mało powiedzieć, iż nie ma w tej kwestii jakiejkolwiek pewności. Należy zaznaczyć, iż zaistniałe ograniczenia mają wpływ także na wynajmujących, bowiem oni również ponoszą koszty kryzysu, gdyż ich przychód z najmu ulega zmniejszeniu, choć obowiązku pokrycia opłat wspólnych w celu utrzymania nieruchomości zwykle się nie kwestionuje.
Najlepszym rozwiązaniem dla obydwu stron najczęściej jest obniżenie czynszu albo ustalenie go w formie czynszu od obrotu zarówno za czas lockdownu jak i generalnie za cały czas trwania epidemii, gdyż wtedy najemca zachowuje płynność finansową, a wynajmujący utrzymuje sprawdzone źródło dochodu. Na tym tle jednak dochodzi do coraz częstszych sporów i wypracowanie porozumienia nie zawsze jest możliwe. Dla obydwu stron najlepszym wyjściem w tej sytuacji jest zasięgnięcie skorzystanie z profesjonalnej pomocy kancelarii prawnej, która specjalizuje się w prowadzeniu sporów pomiędzy wynajmującymi a najemcami. Co więcej, wykazanie nadzwyczajnej zmiany stosunków i tym samym powołanie się na klauzulę rebus sic stantibus, pomimo pozornej oczywistości wymaga jednak specjalistycznej wiedzy, ponieważ omawiana instytucja wymaga uargumentowania zaistnienia stanu rzeczy, który zdarza się rzadko, jest niebywały, niezwykły. Epidemia niewątpliwie jest taką sytuacją i stanowi oczywisty przykład zmiany stosunków, a zastosowanie art. 3571 k.c. w praktyce sądowej zaczyna wzrastać. Pomimo iż przed pandemią przepis ten nie był zbyt chętnie stosowany.
Wypracowanie porozumienia jest korzystniejszym rozwiązaniem, bowiem zastosowanie wskazanej klauzuli wymaga obrony swoich interesów wyłącznie przed sądem i wiąże się z upływem czasu, który w tym przypadku jest dla obydwu stron istotny. Z drugiej strony postanowienia zabezpieczające coraz częściej są wydawane choćby w parę tygodni, co sprawia, iż społeczeństwo odzyskuje wiarę w sądy. Zastosowanie przez sądy klauzuli rebus sic stantibus stanowi swoistego rodzaju koło ratunkowe dla najemców, którzy utracili płynność finansową, a zawarli umowę w zupełnie innych warunkach gospodarczych. Warto podkreślić, iż samo złożenie wniosku do sądu nie kończy negocjacji, a najlepiej, gdy te toczą się równolegle – stawianie na jedno i drugie, najczęściej prowadzi do satysfakcjonującego rozwiązania.
Piotr Kłodziński wraz z apl. Agatą Michalską
Radca Prawny Warszawa
Kancelaria Prawna Warszawa
NASZA KANCELARIA POMAGA NAJEMCOM W SYTUACJACH KONFLIKTOWYCH, SPORACH SĄDOWYCH, PRZYGOTOWANIU DOKUMENTÓW WYPOWIEDZEŃ, JAK I W NEGOCJACJACH Z WYNAJMUJĄCYMI LOKALE CELEM DOPROWADZENIA DO OBNIŻKI CZYNSZU LUB ZAKOŃCZENIA STOSUNKU NAJMU W SPOSÓB SATYSFAKCJONUJĄCY WSZYSTKIE STRONY.
MAJĄ PAŃSTWO DODATKOWE PYTANIA?
POTRZEBUJĄ PAŃSTWO POMOCY PRAWNEJ W PRZEDMIOCIE PRZYGOTOWANIA WNIOSKU DO SĄDU O OBNIŻKĘ CZYNSZU?
ZAPRASZAMY DO DODAWANIA KOMENTARZY PONIŻEJ LUB DO KONTAKTU Z AUTORAMI POPRZEZ [email protected]L
