Likwidacja stanowiska pracy a propozycja innej pracy

2 lat temu

Żądanie pozwu

W pozwie A.M. (dalej: powódka) wniosła o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem umowy o pracę dokonanego jej przez (…) (…) Sp. z o.o. w P. (dalej: Pozwany, Pracodawca) oraz domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 19.935,10 zł tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu.

Stan faktyczny

Powódka zawarła 1.2.2007 r. umowę o pracę z Pozwanym na stanowisku: inspektor ds. technicznych. 1.3.2011 r. strony zawarły Porozumienie zmieniające ww. umowę w ten sposób, iż z tym dniem, na czas realizacji projektu „Przygotowanie założeń i wdrożenie Zintegrowanego Systemu Z. Infrastrukturą Techniczną Przedsiębiorstwa” (dalej: Projekt) wymiar czasu pracy powódki to ½ etatu, z wynagrodzeniem zasadniczym adekwatnym do wymiaru zatrudnienia i z dodatkowym wynagrodzeniem za pełnienie funkcji koordynatora ww. Projektu. 16.6.2012 r. ww. umowa została zmieniona i obejmowała cały etat na stanowisku Kierownika Komórki (…) Rozwojowej Projektu (dalej: Komórka). W Komórce – oprócz powódki – zatrudnionych było dwóch pracowników, tj.: M.T. wykonująca pracę inspektora ds. sieci wodnych i K.K. wykonujący pracę Koordynatora, a powódka była ich przełożonym.

Zgodnie z Umową o dofinansowanie Projektu i harmonogramem jego realizacji, realizacja ta zakończyła się 30.12.2015 r. Od 1.1.2016 r. do 31.12.2020 r. był okres trwałości Projektu i w tym czasie Komórka zdawała sprawozdania z jej działania oraz wspomagała inne wydziały przy wprowadzaniu i wdrażaniu nowych systemów wypracowanych w ramach Projektu.

Prezes Zarządu Pozwanego stwierdził w styczniu 2021 r., iż u Pozwanego (w spółce) istnieje Komórka, podczas gdy realizacja Projektu zakończyła się już kilka lat temu i podjął decyzję o jej likwidacji, a tym samym o likwidacji stanowisk pracy w tej Komórce. W związku z tym zawiadomił zarządy zakładowych organizacji związkowych o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy o pracę. Jednocześnie wskazał, iż brak jest wakatów i Pracodawca nie ma możliwości zatrudnienia powódki na innym stanowisku.

Powódka od 27.1.2021 r. do 16.6.2021 r. była nieobecna w pracy w związku z chorobą. 17.6.2021 r. wróciła do pracy ze zwolnienia lekarskiego i sporządzono oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, które zostało jej tego dnia wręczone, a jako podstawę prawną podano art. 10 ust. 1 ustawy z 13.3.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1969), zaś jako przyczynę – likwidację stanowiska pracy Kierownika Komórki, na którym powódka jest zatrudniona. Likwidacja stanowiska pracy nastąpiła w związku z zakończeniem realizacji i okresu trwałości Projektu.

Wynagrodzenie miesięczne powódki wynosiło 6834,10 zł. Stosunek pracy łączący strony rozwiązał się 30.9.2021 r., a powódka otrzymała odprawą.

Stan prawny

SR wskazał, iż zgodnie z art. 183a § 1 ustawy z 26.6.1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1510, dalej: KP) pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na:

  • płeć,
  • wiek,
  • niepełnosprawność,
  • rasę,
  • religię,
  • narodowość,
  • przekonania polityczne,
  • przynależność związkową,
  • pochodzenie etniczne,
  • wyznanie,
  • orientację seksualną,
  • zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony,
  • zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, z przyczyn określonych w § 1 (art. 183a § 2 KP). Z powyższego wynika, iż ustawodawca przewiduje sytuacje, w których pracodawca traktuje pracowników w sposób nierówny, dyskryminujący, również przy rozwiązywaniu z nimi stosunku pracy, a rozwiązanie stosunku pracy z naruszeniem zasady równego traktowania pracowników jest zakazane.

KP przewiduje podstawowe narzędzie ochrony pracownika przed naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów o pracę i jest to art. 45 KP, ale też – jak to wynika z uchwały SN z 28.9.2016 r., III PZP 3/16, Legalis – wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 KP) nie jest warunkiem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 18 3d KP z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy. Art. 18 3d KP stanowi, iż osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Zasada równego traktowania w zatrudnieniu

W przedmiotowej sprawie powódka zakwestionowała zasadność wypowiedzenia jej umowy o pracę. SR uznał, iż wypowiedzenie Powódce przez Pozwanego umowy o pracę było dokonane zgodnie z prawem i nie było nieuzasadnione. SR doszedł też do przekonania, iż Pozwany, podejmując decyzję o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy, a pozostawiając w zatrudnieniu dwóch innych pracowników zlikwidowanej Komórki, nie naruszył zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Wszyscy pracownicy Komórki przestali po styczniu 2021 r. pracować na swoich dotychczasowych stanowiskach pracy i było to związane z likwidacją tej Komórki. Faktem jest, iż spośród tych trzech osób tylko powódka przestała być pracownikiem Pozwanego, zaś zarówno M.T., jak i K. K. pracują przez cały czas u Pozwanego tylko na innych stanowiskach pracy. Jednakże pracodawca, zwalniając pracownika z przyczyn jego niedotyczących w związku z likwidacją jego stanowiska pracy, nie ma obowiązku zaproponowania takiemu pracownikowi pracy na innym stanowisku pracy; oczywiście może to uczynić, o ile ma takie możliwości.

W przedmiotowej sprawie należy pamiętać, iż powódka, w okresie po podjęciu przez Pracodawcę decyzji o likwidacji jej stanowiska pracy, czyli od 27.1.2021 r. aż do 16.6.2021 r. była nieobecna w pracy z powodu choroby. Tymczasem w tym czasie tj. po styczniu 2021 r. u Pozwanego pojawiły się dwa wakaty powstałe w związku z wypowiedzeniem w tym czasie stosunków pracy z pracownikiem zatrudnionym na stanowisku inspektora ds. technicznych w Wydziale (…) i Inwestycji i pracownikiem zatrudnionym na stanowisku ds. systemów informatycznych w D. Organizacji, Administracji i Spraw Pracowniczych, a wobec tego, zaszła pilna potrzeba obsadzenia tych stanowisk. W takiej sytuacji, w związku z posiadanymi kompetencjami przez K.K., jemu zaproponowano wykonywanie obowiązków na stanowisku ds. systemów informatycznych i tym się on zajmował już od końca stycznia 2021 r., zaś obowiązki inspektora ds. technicznych w Wydziale (…) i Inwestycji w kwietniu 2021 r. zaproponowano M.T. Wprawdzie M.T. podobnie jak powódka, przebywała od 27.1.2021 r. na zwolnieniu lekarskim, ale wróciła do pracy w kwietniu i wtedy zaproponowano jej objecie tego zwalnianego 30.4.2021 r. stanowiska pracy, tym bardziej iż na tym stanowisku miały być m.in.: realizowane zadania w związku z obsługą GIS, czyli sytemu wytworzonego w Projekcie, którym w ramach Projektu zajmowała się M.T. Tymczasem powódka była wtedy na zwolnieniu lekarskim i co jest bezspornym, nie kontaktowała się w tym okresie z Pracodawcą na temat jej sytuacji pracowniczej (w przeciwieństwie do M.T.) i Pracodawca nie mógł jej zaproponować tego stanowiska pracy, które bezwzględnie należało obsadzić. Istotnym jest, czy na moment powrotu powódki do pracy i podejmowania przez Pracodawcę decyzji o wypowiedzeniu jej umowy o pracę oraz na moment rozwiązywania stosunku pracy, Pozwany dysponował wolnym stanowiskiem pracy, które mógł zaproponować powódce. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, na ten moment Pracodawca takim wakatem nie dysponował, zaś zaproponowanie przez pozwanego pracodawcę M.T. i K.K. innych stanowisk pracy, a niezaproponowanie tego powódce, było związane z obiektywnie istniejącymi okolicznościami.

Reasumując SR nie dostrzegł, aby Pracodawca, podejmując decyzję o wypowiedzeniu powódce umowy o pracę z uwagi na likwidację jej stanowiska pracy, naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, a żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz odszkodowania z art. 18 3d KP uznał za nieuzasadnione.

W analizowanym rozstrzygnięciu SR wypowiedziano się na temat możliwości naruszenia jednej z podstawowych zasad obowiązujących w prawie pracy, jaką jest kodeksowa reguła równego traktowania w zatrudnieniu przy rozwiązywaniu z pracownikiem stosunku pracy z przyczyn go niedotyczących. Do nierównego traktowania miałoby – w ocenie powódki – dojść poprzez zaproponowanie nowych stanowisk pracy dwóm z trzech zwalnianych, w związku z likwidacją ich stanowisk pracy, pracownikom. Zdaniem SR takie decyzje kadrowe pracodawcy – w kontekście ustalonego w sprawie stanu faktycznego i obiektywnych okoliczności w postaci m.in. długotrwałej absencji chorobowej powódki – nie naruszyły ww. zasady.

Idź do oryginalnego materiału