1 rok temu
To już kolejny rok, w którym ustawodawca wita przedsiębiorców działających w Polskiej Strefie Inwestycji nowelizacją rozporządzenia w sprawie udzielanej im pomocy publicznej. Konieczność jej wprowadzenia wynikała głównie ze zmian wynikających z Polskiego Ładu. Nowe brzmienie przepisów przynosi wiele ważnych zmian. Poniżej prezentujemy I część przeglądu kluczowych nowości.
Ważne! Zarówno do spraw wszczętych i niezakończonych, związanych z ubieganiem się o wydanie decyzji o wsparciu, jak i do decyzji o wsparciu wydanych przed dniem wejścia w życie nowego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe przepisy rozporządzenia.
1. Przesunięcie momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia inwestycji produkcyjnych
Do tej pory wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługiwało przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym je poniósł po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do jej wygaśnięcia lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej – w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.
W praktyce od 1 stycznia 2022 r. rozpoczęcie korzystania ze zwolnienia było uzależnione nie tylko od momentu poniesienia pierwszych nakładów inwestycyjnych, ale również – w kontekście zmiany przepisu ustawy o CIT[1] i wprowadzenia tzw. podejścia projektowego przez Polski Ład – było ściśle powiązane z inwestycją, z której dochód jest generowany.
Obecny przepis wprost przesuwa moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia do miesiąca, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu.
Niewątpliwie omawiane przesunięcie spowoduje, iż znacząco skróci się okres, w którym przedsiębiorcy działający w Polskiej Strefie Inwestycji będą mogli korzystać ze zwolnienia.
Przykład: Dla inwestycji objętej decyzją o wsparciu na okres 10 lat, której termin zakończenia upływa w ciągu 4 lat od jej rozpoczęcia, tylko 6 lat pozostanie przedsiębiorcy na skonsumowanie przysługującego mu zwolnienia podatkowego.
Przesunięcie nie dotyczy zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją – w takiej sytuacji zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej.
2. Nabycie środków trwałych na warunkach rynkowych
Zgodnie z przepisami unijnymi aktywa nabywane w ramach pomocy regionalnej powinny być nowe. Wyjątkiem są:
- aktywa nabywane przez MŚP
- inwestycje polegające na nabyciu aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił.
Drugi wyjątek został wprowadzony poprzednią nowelizacją z 31 grudnia 2021, co dostosowało brzmienie przepisu krajowego do przepisów unijnych.
W tym roku ustawodawca zdecydował się na dodanie kolejnego warunku, który nie wynika z przepisów unijnych. Zgodnie z obecnymi przepisami środki trwałe nie tylko muszą być zasadniczo nowe, ale muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą – kryterium rynkowości ma również zastosowanie do MŚP.
Niestety w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia nie wskazano powodów wprowadzenia takiej zmiany, która nie przystaje do realiów biznesowych w Polskiej Strefie Inwestycji oraz wprowadza bardziej restrykcyjne podejście od przepisów unijnych.
3. Kompletność i zdatność do użytku środków trwałych w inwestycjach w Polskiej Strefie Inwestycji
Poprzednie przepisy zakładały, iż koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem to cena nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych. Warunkiem było zaliczenie ich do składników majątku podatnika i do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Obecnie zdecydowano się dodać kolejny warunek i zmodyfikować przepis rozporządzenia w ten sposób, iż kosztem kwalifikowanym będzie cena nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji.
W uzasadnieniu krótko odniesiono się do tej zmiany, wskazując, iż wprowadzono ją w celu wyeliminowania wątpliwości, czy do ewidencji środków trwałych ma być zaliczony środek trwały, czy też poszczególne ponoszone koszty. Trudno jednak nie odnieść wrażenia, iż zmiany legislacyjne dostosowują się do indywidualnego podejścia organów skarbowych forsowanego w interpretacjach podatkowych.
W związku z tym w tej chwili bieżące zaliczanie do kosztów kwalifikowanych płatności częściowych na poczet wytwarzanego środka trwałego będzie możliwe dopiero po tym, jak środek trwały stanie się kompletny i użyteczny oraz zostanie zaliczony do ewidencji.
Przy tak sformułowanym przepisie może to spowodować pewną rewolucję dotyczącą kalkulacji limitu pomocy publicznej, ponieważ przesunięcie o kilka miesięcy możliwości kwalifikowania wydatków, w praktyce obniżać będzie dostępny limit pomocy publicznej w wartości zdyskontowanej – budowanie limitu przesunie się w czasie.
4. Okres kwalifikowalności kosztów najmu i dzierżawy
Przepisy, które weszły w życie wraz z nowelizacją z 31 grudnia 2021 r., ograniczały okres kwalifikowalności kosztów związanych z najmem i dzierżawą do 5 lat (dla dużych przedsiębiorców) albo 3 lat (dla MŚP), licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji, czyli wyłącznie do tzw. okresu utrzymania inwestycji.
Obecnie koszty związane z najmem lub dzierżawą będą mogły być kwalifikowane już w toku realizacji inwestycji, aż do zakończeniu okresu jej utrzymania.
Pozostałe zmiany objęte nowelizacją rozporządzenia dla przedsiębiorców działających w Polskiej Strefie Inwestycji opiszemy w drugiej części artykułu, który ukaże się niebawem. Przedstawimy w niej zmiany w zakresie kryteriów jakościowych i ilościowych. Wskażemy także konsekwencje zmiany wzoru wniosku o wydanie decyzji o wsparciu w zakresie wymaganego okresu utrzymania zatrudnienia.
[1] art. 17 ust. 1 pkt 34a
