2 dni temu
O ile wykazanie przychodu z odpłatnego zbycia kryptowalut nie budzi dziś już tylu wątpliwości, o tyle zagadnienie kosztów uzyskania przychodu wciąż pozostaje nie do końca oczywiste. Prawidłowe rozpoznanie kosztów związanych z inwestowaniem w kryptowaluty może jednak realnie wpłynąć na wysokość zobowiązania podatkowego. Warto zatem wiedzieć, jakie wydatki można zakwalifikować jako koszt podatkowy oraz w którym momencie należy je rozliczyć.
Co może stanowić koszt przy inwestowaniu w kryptowaluty?
Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej obejmują wydatki poniesione bezpośrednio na jej nabycie, a także wydatki poniesione w związku z jej zbyciem.
Koszty nabycia kryptowalut – obejmują wydatki związane bezpośrednio z zakupem waluty wirtualnej, w tym:
– cena zakupu kryptowaluty w walucie fiat (np. PLN, USD),
– opłaty transakcyjne pobierane przez giełdy kryptowalutowe lub pośredników przy wymianie fiat na krypto.
Koszty związane ze zbyciem kryptowalut – do kosztów uzyskania przychodu zalicza się również opłaty ponoszone przy sprzedaży kryptowaluty, takie jak:
– opłaty transakcyjne pobierane przez giełdy kryptowalutowe lub pośredników przy wymianie krypto na fiat,
Koszty te każdorazowo powinny być odpowiednio udokumentowane, np. potwierdzeniami transakcji lub historią operacji z giełdy.
Ograniczenia w rozpoznawaniu kosztów
Warto zaznaczyć, iż nie każdy wydatek poniesiony w związku z obrotem kryptowalutami może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wprost wyłącza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z zamianą jednej kryptowaluty na inną. Oznacza to, iż prowizja pobrana przez giełdę np. przy zamianie Bitcoina na Ethereum nie będzie stanowiła kosztu w rozumieniu przepisów podatkowych.
Kosztu nie będzie stanowić także:
– prowizja pobierana przez operatora giełdy przy wpłacie środków na giełdę kryptowalut oraz przy wypłacie środków z giełdy
– koszty przelewów pomiędzy własnymi portfelami kryptowalutowymi
– opłaty za przechowywanie środków na giełdzie
– wydatki ponoszone na usługi dodatkowe, takie jak konta premium, subskrypcje giełdowe, alerty cenowe czy dostęp do analiz rynkowych
Choć tego typu wydatki niewątpliwie są związane z prowadzoną działalnością inwestycyjną, to nie mają one bezpośredniego związku z nabyciem lub zbyciem waluty wirtualnej, co przesądza o ich wyłączeniu z kosztów podatkowych.
Kiedy rozpoznać koszt w rozliczeniu podatkowym?
Szczególnie istotne jest również prawidłowe określenie momentu, w którym koszty powinny zostać ujęte w zeznaniu podatkowym. Zgodnie z przepisami, podatnik ma obowiązek rozpoznać koszt uzyskania przychodu w roku podatkowym, w którym został on faktycznie poniesiony – niezależnie od tego, czy w tym samym roku doszło do uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia kryptowaluty.
Przykładowo, jeżeli inwestor nabył kryptowalutę w 2024 roku i poniósł przy tym określone wydatki, powinien uwzględnić je w zeznaniu podatkowym za ten właśnie rok, choćby jeżeli sprzedaż tej waluty nastąpi dopiero rok lub dwa lata później.
Jeśli poniesione w danym roku podatkowym koszty przekroczą wysokość osiągniętych przychodów z odpłatnego zbycia kryptowalut, nadwyżka ta nie przepada. Może ona zostać rozliczona w kolejnych latach podatkowych, pomniejszając przyszłe przychody z tego samego źródła.
Rozpoznanie kosztów we właściwym momencie nie tylko pozwala uniknąć błędów w zeznaniu rocznym, ale również może stanowić istotny element planowania podatkowego. Mechanizm rozliczania nadwyżki kosztów umożliwia przesunięcie ciężaru podatkowego w czasie, co – przy odpowiednim podejściu – może zostać wykorzystane jako narzędzie do optymalizacji obciążeń podatkowych.
