6 dni temu
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do fiskusa zwróciła się kobieta, prowadząca działalność gospodarczą oferującą usługi hotelowe. Kobieta zapewniała gościom możliwość krótkoterminowego pobytu i noclegu w apartamentach zlokalizowanych w ośrodkach wypoczynkowych, położonych nad morzem i w górach, obejmujących m.in. budynki, w których zlokalizowane są apartamenty oraz domki stanowiące odrębne budynki. Nieruchomości w każdej z lokalizacji były zgłoszone do ewidencji innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie prowadzonej przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) adekwatnego ze względu na miejsce ich położenia, o której mowa w art. 38 ust. 3 ustawy z 29.8.1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1944; dalej: UsługiTurystU).
Zgodnie z opisem stanu faktycznego w trakcie pobytu w apartamencie lub w domku, goście bez dodatkowej opłaty mogą korzystać z dodatkowych świadczeń takich jak np.: basen, plac zabaw czy siłownia. Kobieta zaznaczyła jednakże, iż dostępność świadczeń różni się między poszczególnymi lokalizacjami. Za dodatkową opłatą klienci uzyskują np. dostęp do świadczeń takich jak m.in.: parking, grill elektryczny, komplet ręczników, akcesoria dziecięce czy ekspres do kawy. Apartamenty i domki udostępniane są gościom na doby, a cena różni się w zależności od sezonu w roku. Dodatkowo gość ponosi opłatę za energię elektryczną, wodę i ścieki oraz ogrzewanie (gazowe) według ich zużycia. Nieruchomości stanowią własność kobiety i ujęte są w ewidencji środków trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych oraz nie stanowią budynków mieszkalnych oddanych do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego.
Interpretacja Dyrektora KIS
Podatniczka zadała skarbówce pytanie – czy nieruchomości te podlegają opodatkowaniu podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 PDOPrU? Choć kobieta była przekonana, iż tak nie jest, bowiem w jej ocenie świadczenie opisanych usług nie jest tożsame z oddaniem w całości albo w części nieruchomości do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Dyrektor KIS był jednak innego zdania. W interpretacji z 14.3.2024 r. uznał stanowisko wnioskodawczyni za błędne wskazując, iż omawiana sytuacja jest podobna do najmu. Odwołując się do pojęcia umowy hotelowej wskazano, iż jest to umowa nienazwana, mieszana, zawierającą w sobie elementy umów najmu, zlecenia, przechowania i sprzedaży. Na mieszany charakter umowy hotelowej pośrednio wskazuje definicja usługi hotelarskiej, sformułowana w art. 3 pkt 8 UsługiTurystU. Zgodnie z nią usługi hotelarskie to krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych. Uznano, iż o ile świadczeniem głównym umowy związanej ze świadczeniem usług polegających na zapewnieniu gościom krótkoterminowego pobytu i noclegu, jest korzystanie z rzeczy (oddanie części budynku do używania), to taka umowa ma charakter podobny do kodeksowej umowy najmu. Kwalifikacji tej nie zmienia fakt, iż w trakcie pobytu w apartamencie lub w domku, goście bez dodatkowej opłaty mogą korzystać z dodatkowych świadczeń.
Orzeczenie WSA w Poznaniu
Podatniczka zaskarżyła wydaną interpretację. W wyroku z 16.7.2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, I SA/Po 291/24, Legalis, orzekł na jej korzyść. Sąd tłumaczył w uzasadnieniu, że: „istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu miały postanowienia art. 24b ust. 1 PDOPrU. Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który: 1) stanowi własność albo współwłasność podatnika, 2) został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, 3) jest położony na terytorium kraju – zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Brzmienie art. 24b ust. 1 pkt 2 PDOPrU nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż jednym z warunków opodatkowania przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem jest oddanie go w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze”.
Sąd zauważył, iż pomiędzy stronami nie ma sporu odnośnie tego, iż udostępnienie przez skarżącą danych nieruchomości nie będzie następować na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Spór dotyczy zatem tego, czy udostępnienie tych obiektów następuje na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Organ powołał się na orzecznictwo NSA w podobnej sprawie i stwierdził, iż skoro istotą umowy dzierżawy jest oddanie rzeczy do używania i pobierania pożytków, to nie można mówić o jej podobieństwie do umowy o usługi hotelarskie, której istotą jest wynajmowanie określonych obiektów i miejsc bez pobierania pożytków.
WSA w Poznaniu argumentował: „Ustawodawca w definicjach umów najmu i dzierżawy używa określenia oddanie rzeczy do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony (art. 659 § 1 i art. 693 § 1 KC). Z kolei ustawa UsługiTurystU stanowi o krótkotrwałym ogólnie dostępnym wynajmowaniu domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczeniu w obrębie obiektu usług z tym związanych. Oparcie poglądu o podobieństwie usługi hotelarskiej do umów wskazanych expressis verbis w art. 24b ust. 1 pkt 2 PDOPrU na tym tylko, iż w ustawie użyto określenia „wynajem” z pominięciem pozostałych elementów ustawowych regulacji, jest błędem. Umowa najmu jest ustawowo bardzo obszernie uregulowana. Zawiera wiele szczegółów jakich ustawodawca nie zawarł w umowie o usługi hotelarskie”.
