Założenia ustawy o Krajowej Sieci Kardiologicznej

Główne problemy opieki kardiologicznej

Na etapie prac projektodawczych zidentyfikowano następujące problemy w opiece kardiologicznej:

Najwyższa Izba Kontroli we własnych opracowaniach i analizach stwierdziła natomiast, iż niewydolność obecnego systemu opieki kardiologicznej, w tym m.in.

generuje potrzebę przeorganizowania systemu, zwiększenie jakości oraz skuteczności diagnostyki i leczenia.

Utworzenie założeń KSK i samego w sobie projektu ustawy o KSK poprzedzało:

Omawiany projekt ustawy o KSK opiera się na doświadczeniach zgromadzonych w czasie programu pilotażowego, ale z pewnymi modyfikacjami, które mają zapewnić uzyskanie założonych efektów poprawy funkcjonowania systemu opieki i leczenia kardiologicznego.

Organizacja i zasady funkcjonowania KSK

Zgodnie z założeniami projektu, KSK tworzą podmioty lecznicze, zakwalifikowane do jednego z przewidzianych dwóch poziomu zabezpieczenia (OK I lub OK II tj. ośrodek kardiologiczny I poziomu zabezpieczenia oraz II poziomu zabezpieczenia), przy czym są to podmioty lecznicze wykonujące działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne, realizujące opiekę kardiologiczną, spełniające dodatkowe, ustawowe wymagania.

Kwalifikacji podmiotów pod poziom zabezpieczenia dokonywać będzie Prezes NFZ w oparciu o spełnianie wymogów. Brane pod uwagę będą np. liczba i kwalifikacje personelu medycznego, potencjał diagnostyczno-terapeutyczny, który pozwala na odpowiednią jakość, bezpieczeństwo, liczbę i rodzaj procedur medycznych oraz liczbę przyjętych pacjentów.

OK I zapewniać ma świadczenia w ramach:

Natomiast OK II odpowiadać ma za świadczenia w ramach:

Z założenia OK II zajmować się będą bardziej skomplikowanymi procedurami, powikłaniami oraz kardiochirurgią.

OK mogą tworzyć Centra Doskonałości Kardiologicznej (dalej: CDK), czyli jednostki wyspecjalizowane w diagnostyce i leczeniu określonego rodzaju lub grupy jednostek chorobowych z zakresu chorób układu krążenia.

Poza OK I i II oraz CDK funkcjonować będą także ośrodki współpracujące, czyli podmioty lecznicze niezakwalifikowane do KSK, ale udzielające świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej lub diagnostyki kardiologicznej i leczenia kardiologicznego, lub rehabilitacji kardiologicznej albo opieki długoterminowej, współpracujące z ośrodkami zakwalifikowanymi do KSK w zakresie sprawowania i koordynacji opieki kardiologicznej nad świadczeniobiorcą.

Do realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu kardiologii interwencyjnej uprawnione będą wyłącznie podmioty lecznicze wchodzące w skład KSK (czyli OK I lub OK II), z wyjątkiem świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w stanach nagłych.

Monitorowanie jakości opieki kardiologicznej

Jakość opieki świadczonej w ramach KSK monitorować będzie NFZ we współpracy z Narodowym Instytutem Kardiologii Stefana kardynała Wyszyńskiego – Państwowym Instytutem Badawczym z siedzibą w Warszawie (dalej: NIKard).

NIKard będzie ośrodkiem koordynującym funkcjonowanie KSK, który będzie także m.in.:

Wnioski z analiz i działań NIKard przekazywane będą Ministrowi Zdrowia.

Dodatkowo, Minister Zdrowia w drodze obwieszczenia określać ma najważniejsze zalecenia w zakresie opieki kardiologicznej, dotyczące organizacji i postępowania klinicznego dla poszczególnych jednostek chorobowych lub dziedzin medycyny w zakresie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Monitorowanie jakości będzie także obligowało podmioty lecznicze wchodzące w skład KSK do udostępniania określonych danych, jak np. liczba i zakres udzielanych świadczeń, osiągnięte wskaźniki jakości opieki kardiologicznej.

Dane te będą przetwarzane w celu monitorowania jakości udzielanych świadczeń, stanu zdrowia pacjentów oraz ciągłości opieki kardiologicznej, efektów leczenia, spełniania przez podmiot leczniczy zakwalifikowany do KSK ustawowych kryteriów.

Co istotne, udostępnianie danych przez podmioty w ramach KSK będzie obligatoryjne, ponieważ jest to warunek otrzymania środków finansowych za realizowane świadczenia w ramach umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zwartej z NFZ.

Krajowa Rada Kardiologii

Rada pełnić ma funkcję opiniodawczą oraz doradczą dla Ministra Zdrowia oraz Prezesa NFZ.

Ma być to podmiot ekspercki, składający się z 11 członków, w tym co najmniej 6 ekspertów w dziedzinach medycyny, takich jak kardiologia, intensywna terapia, kardiochirurgia, w tym konsultanci krajowi w dziedzinie kardiologii i kardiochirurgii, a także przedstawicieli innych organów oraz Rzecznika Praw Pacjenta.

Karta Opieki Kardiologicznej i zasady prowadzenia opieki kardiologicznej

Podstawowym dokumentem dla pacjenta w ramach KSK będzie elektroniczna Karta Opieki Kardiologicznej (dalej: karta e-KOK).

Jest to elektroniczna karta diagnostyki i leczenia kardiologicznego, której zadaniem jest usystematyzowanie oraz udokumentowanie ciągłości opieki kardiologicznej przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego oraz zapewnienie monitorowania jakości opieki kardiologicznej w ramach KSK.

Karta e-KOK będzie uprawniać pacjenta do diagnostyki i leczenia kardiologicznego.

Wystawiać ją może:

w celu diagnostyki kardiologicznej,

w celu leczenia kardiologicznego.

Karta e-KOK będzie pozostawiana w podmiocie leczniczym, jeżeli diagnostyka nie wykaże ChUK (jeśli wystawiona była w celu diagnostyki) lub leczenie zakończyło się.

Posiadanie karty e-KOK uprawnia do otrzymania bezpłatnej kserokopii dokumentacji medycznej dotyczącej diagnostyki i leczenia, która to kserokopia stanowić będzie załącznik do tej karty.

Spodziewane rezultaty KSK

Zgodnie z Oceną Skutków Regulacji oczekiwanymi efektami wprowadzenia KSK są:

Etap legislacyjny

Projekt ustawy o Krajowej Sieci Kardiologicznej został przekazany do konsultacji społecznych. w tej chwili znajduje się w wykazie prac legislacyjnych Ministra Zdrowia pod numerem UD145.