Kompleksowa reforma systemu opieki nad pacjentami kardiologicznymi

1 miesiąc temu

Projektowana ustawa ma na celu usprawnienie dostępu do opieki kardiologicznej w Polsce.
Krajowa Sieć Kardiologiczna (dalej: KSK) przyspieszy dostęp do diagnostyki i leczenia kardiologicznego oraz wprowadzi spójne standardy opieki zdrowotnej w całej Polsce.

Cel proponowanych regulacji

KSK, zgodnie z założeniami ustawodawców, ma być nowoczesnym systemem opieki nad pacjentami z chorobami sercowo-naczyniowymi, jedną z głównych przyczyn zgonów w Polsce. Powstanie KSK ma na celu zniwelowanie obecnych trudności, takich jak długi czas oczekiwania na konsultacje kardiologiczne, nierówny dostęp do specjalistycznych usług oraz rozproszenie i nieskoordynowanie działań różnych placówek medycznych. Projekt ustawy zakłada, iż KSK będzie oparta na współpracy publicznych i niepublicznych placówek medycznych, zapewniając spójny i szybki dostęp do opieki na wszystkich etapach leczenia – od profilaktyki po zaawansowane interwencje kardiologiczne.

Jakie problemy rozwiąże KSK?

Utworzenie Krajowej Sieci Kardiologicznej jest odpowiedzią na długotrwałe problemy w obszarze opieki zdrowotnej, w szczególności dotyczące diagnostyki i leczenia chorób układu krążenia. Obecny system często wymaga od pacjentów oczekiwania na diagnostykę przez długie miesiące, co w wielu przypadkach przekłada się na pogorszenie stanu zdrowia. Brakuje także jednolitych standardów leczenia i zharmonizowanego przepływu informacji pomiędzy placówkami. Dzięki KSK pacjenci będą mogli liczyć na szybsze diagnozowanie chorób serca, efektywniejsze leczenie i lepszą jakość życia.

Wprowadzenie KSK wiąże się także z potrzebą standaryzacji metod diagnostycznych oraz procedur terapeutycznych w ramach różnych poziomów opieki zdrowotnej. Celem ustawodawcy jest zapewnienie jednolitego poziomu usług dla wszystkich pacjentów, niezależnie od ich miejsca zamieszkania, co ma zredukować nierówności w dostępie do opieki zdrowotnej.

Zakres przedmiotowy projektowanej ustawy

Zgodnie z brzmieniem projektu, ustawa określa:

organizację i zasady funkcjonowania KSK;
zasady i sposób monitorowania jakości opieki kardiologicznej w ramach KSK;
zasady funkcjonowania i zadania Krajowej Rady Kardiologii (dalej: Rada);
zasady i tryb finansowania KSK;
zasady udostępniania danych w ramach KSK.

Struktura i organizacja KSK

Zgodnie z projektowaną ustawą, KSK tworzą podmioty lecznicze zakwalifikowane na dany poziom zabezpieczenia opieki kardiologicznej tej sieci zgodnie z przepisami ustawy.

KSK będzie obejmowała dwa poziomy zabezpieczenia opieki kardiologicznej w Ośrodkach Kardiologicznych:

I poziomu – zapewnia udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w ramach zawartej z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w ramach: ambulatoryjnej opieki specjalistycznej z zakresu kardiologii; leczenia szpitalnego co najmniej na oddziale o profilu kardiologia lub intensywny nadzór kardiologiczny; pracowni hemodynamiki; izby przyjęć albo szpitalnego oddziału ratunkowego;
II poziomu – zapewnia udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie zawartej z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w ramach: ambulatoryjnej opieki specjalistycznej z zakresu kardiologii; leczenia szpitalnego co najmniej na oddziałach o profilu: kardiologia lub intensywny nadzór kardiologiczny lub kardiochirurgia lub anestezjologia i intensywna terapia; leczenia szpitalnego co najmniej na 2 z 4 oddziałach o profilu: chirurgia naczyniowa, choroby wewnętrzne, neurologia, rehabilitacja kardiologiczna dzienna lub stacjonarna; pracowni hemodynamiki; hybrydowej sali operacyjnej; pracowni do elektrofizjologii lub implantacji kardiologicznych elektronicznych urządzeń wszczepialnych; izby przyjęć albo szpitalnego oddział ratunkowego.

Zasady funkcjonowania i zadania Rady

Zgodnie z projektem, Rada pełni funkcję opiniodawczo-doradczą dla ministra adekwatnego do spraw zdrowia i Prezesa NFZ.

W skład Rady wchodzi jedenastu członków:

6. ekspertów z doświadczeniem w co najmniej jednej z następujących dziedzin medycyny: kardiologia, intensywna terapia, zdrowie publiczne, hipertensjologia, rehabilitacja medyczna, kardiochirurgia – w tym konsultant krajowy w dziedzinie kardiologii oraz konsultant krajowy w dziedzinie kardiochirurgii;
przedstawiciel ministra adekwatnego do spraw zdrowia;
przedstawiciel Narodowego Instytutu Kardiologii Stefana kardynała Wyszyńskiego – Państwowego Instytutu Badawczego z siedzibą w Warszawie (dalej: NIKard);
przedstawiciel NFZ;
przedstawiciel Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji;
przedstawiciel Rzecznika Praw Pacjenta.

Członków Rady powołuje i odwołuje minister adekwatny do spraw zdrowia.

Jak wynika z projektu, do zadań Rady należy m.in.:

opiniowanie propozycji wytycznych opracowanych przez NIKard oraz kluczowych zaleceń;
prowadzenie, we współpracy z NIKard i NFZ, oceny jakości działania KSK, w tym osiągnięcia wskaźników jakości opieki kardiologicznej;
przygotowywanie propozycji wskaźników jakości opieki kardiologicznej i przekazywanie ich wraz z rekomendacjami ministrowi adekwatnemu do spraw zdrowia;
weryfikacja osiągnięcia przez podmiot leczniczy zakwalifikowany do KSK odpowiedniego poziomu jakości opieki kardiologicznej ocenianego na podstawie wskaźników jakości opieki kardiologicznej;
prowadzenie, w porozumieniu z NIKard, analiz dotyczących opieki kardiologicznej w celu identyfikacji problemów oraz podejmowanie inicjatyw zmierzających do jej poprawy, w tym występowanie do ministra adekwatnego do spraw zdrowia z wnioskiem w sprawach dotyczących tworzenia, zmian i uzupełniania świadczeń opieki zdrowotnej związanych z profilaktyką, diagnostyką i leczeniem chorób układu krążenia;
udział w opracowaniu i w aktualizacji programu wieloletniego dotyczącego chorób układu krążenia oraz opiniowanie sprawozdań z jego realizacji;
promocji zdrowia oraz edukacji społecznej, w porozumieniu z NIKard;
inicjowania projektów i prac badawczych dotyczących chorób układu krążenia.

Zasady i tryb finansowania KSK

Zgodnie z projektem, rozliczanie świadczeń opieki zdrowotnej zrealizowanych w ramach KSK odbywa się zgodnie z umowami o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dotyczącymi:

systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej zawartymi w ramach leczenia kardiologicznego z podmiotami leczniczymi w zakresie leczenia szpitalnego oraz w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej;
świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w ramach leczenia kardiologicznego w zakresie leczenia szpitalnego, objętych finansowaniem poza umowami zawartymi w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń;
świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w ramach diagnostyki kardiologicznej w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, objętych finansowaniem poza umowami zawartymi w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń.