Makijaż permanentny brwi jako przykład zdarzenia szkodowego

Stanowiska stron

Strona powodowa

Powódka domagała się zasądzenia zadośćuczynienia i odszkodowania za skutki nieprawidłowego wykonania zabiegu makijażu permanentnego brwi przez pozwaną, prowadzącą gabinet kosmetyczny.

W kwietniu 2021 r. powódka wykonała makijaż permanentny brwi. Od początku nie była zadowolona z efektu – kolor tuszu był zbyt ciemny, prawie czarny, brwi były nierówne, niepasujące do twarzy powódki. Już kolejnego dnia po wykonaniu usługi, klientka informowała pozwaną kosmetyczkę o zastrzeżeniach. Została uspokojona, iż efekt będzie widoczny dopiero za kilka dni, tusz rozjaśni się. Dodatkowo ustaliły termin standardowej korekty, za około miesiąc po zabiegu.

Powódka skonsultowała jakość wykonanego zabiegu w innych gabinetach kosmetycznych – uzyskała dwie niezależne opinie, iż makijaż brwi jest wykonany nieprawidłowo, pigment jest rozprowadzony nierównomiernie i zbyt głęboko. Umówiona korekta nie odbyła się – pozwanej nie było w gabinecie w umówionym terminie. Twierdziła, iż powódka sama odwołała wizytę. Reklamacja powódki złożona tego dnia nie została w ogóle przyjęta przez pozwaną.

W dalszych miesiącach, które przypadały na okres wakacyjny, powódka czuła się oszpecona, wstydziła się swojego wyglądu, kamuflowała niesymetryczne brwi np. makijażem lub nakryciem głowy. W sierpniu 2021 r. rozpoczęła działania naprawcze w innym gabinecie. Rozpoczęto od laserowego usuwania pigmentu. Był to zabieg bolesny, w kilku seriach. Po czarnym pigmencie został pomarańczowy ślad, który powódka przez cały czas musiała kamuflować.

W grudniu 2021 r. odbyły się kolejne zabiegi naprawcze inną, jeszcze bardziej dolegliwą metodą – po jej przeprowadzeniu nie można się malować ani tuszować skóry, ponieważ podczas usuwania powstają ranki, z których sączy się osocze.

Powódka wniosła pozew w 2023 r. W momencie wnoszenia pozwu były zaplanowane dalsze działania naprawcze, które odbywały się w trakcie trwania sprawy.

Po modyfikacji powództwa powódka domagała się:

wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od różnych dat.

Strona pozwana

Pozwana domagała się oddalenia powództwa. Twierdziła, iż klientka wyraziła zgodę na zabieg i został wykonany zgodnie z procedurami. Według niej kształt i kolor były dobrane prawidłowo, z uwzględnieniem cech i wyglądu twarzy powódki. Po około 4-6 tygodniach od zabiegu wykonywana jest korekta, z której powódka zrezygnowała. Dodatkowo pozwana podnosiła, iż powódka zataiła przed nią chorobę, która jest przeciwwskazaniem do zabiegu.

Ustalenia sądu

Niesporne pomiędzy stronami było, iż w gabinecie pozwanej przeprowadzono makijaż permanentny brwi powódki.

W dniu umówionego zabiegu, pozwana poinformowała powódkę o przebiegu zabiegu, odebrała ankietę, sporządziła projekt i szkic brwi, który został zaakceptowany. Makijaż miał dać subtelny efekt, odpowiadający mimice i wyglądowi powódki. Klientka nie była jednak zadowolona, co komunikowała pozwanej. Pozwana nie wykonała zabiegu korygującego.

Powódka poddała się terapii naprawczej w innym gabinecie. Celem tych działań było i jest usunięcie pracy pozwanej i odtworzenie pierwotnego wyglądu i stanu skóry. Jest to proces długotrwały i przez cały czas w toku.

W trakcie postępowania dopuszczono dowód z opinii biegłego w dziedzinie kosmetologii estetycznej i makijażu permanentnego, z której wynika, że:

Powódka była objęta okresowym leczeniem psychiatrycznym także w dacie zabiegu – występowały u niej zaburzenia lękowe z somatyzacją okresowo zaostrzane reaktywnie oraz osobowość o cechach nieprawidłowych. W ocenie sądowej psychiatryczno-psychologicznej nie stanowiły przeciwwskazania do wykonania zabiegu kosmetycznego. Niepowodzenie zabiegu kosmetycznego nie spowodowało trwałego pogorszenia zdrowia psychicznego powódki.

Rozstrzygnięcie Sądu

Powództwo zostało częściowo uwzględnione.

Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd wskazał odpowiedzialność deliktową, wynikającą z art. 415 KC. Opiera się ona na trzech przesłankach, które muszą zaistnieć jednocześnie tj.:

Dodatkowo, należy mieć na uwadze przyczynienie w rozumieniu art. 362 KC. Jest to sytuacja, w której pokrzywdzony ma swój udział w powstaniu lub zwiększeniu szkody. Stwierdzenie tego uzasadnia stosunkowe obniżenie odszkodowania. Ocena stopnia przyczynienia uwzględnia wiek, doświadczenie poszkodowanego, ciążące na nim obowiązki oraz stopień świadomości. Przyczynienie poszkodowanego występuje wówczas, gdy w konkretnej sytuacji szkoda w ogóle nie powstałaby lub byłaby mniejszych rozmiarów, gdyby nie zachowanie poszkodowanego.

Konkludując w kontekście powyższych przepisów stan faktyczny Sąd stwierdził, że:

Roszczenie o zadośćuczynienie

Odnosząc się do roszczeń powódki o zadośćuczynienie, Sąd wskazał, że:

Sąd uznał, iż powódka doznała cierpienia fizycznego i psychicznego. Biorąc pod uwagę ich natężenie, charakter, rozmiar, czas trwania, Sąd uznał, iż kwota 15 000 zł tytułem zadośćuczynienia jest adekwatna. Powódka dochodziła 20 000 zł, dlatego w pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Roszczenie odszkodowawcze

W odniesieniu do odszkodowania Sąd uznał, że:

Poza zadośćuczynieniem, strona powodowa domagała się zwrotu wydatków z tytułu kosztów zabiegów kosmetycznych naprawczych (laser, mikropunktura, remover). W przeważającej części powódka wykazała dochodzone roszenie – niezasadne i niewykazane sąd uznał jedną z konsultacji oraz żądanie zapłaty za przyszłe zabiegi.

Koszty procesu

Powódka była zwolniona z kosztów sądowych. Pomimo tego, w rozstrzygnięciu o kosztach Sąd zobowiązał ją do zwrotu części nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu oraz nieuiszczonych wydatków w zakresie odpowiadającym przegranej. Być może jest to niedopatrzenie Sądu do skorygowania w ewentualnym postępowaniu odwoławczym.

Sąd obciążył pozwaną zwrotem części nieuiszczonej opłaty od pozwu, części wydatków, a nadto zasądził od niej na rzecz pełnomocnika powódki zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

Komentarz