9 miesięcy temu
Jedna z firm zwróciła się do skarbówki z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Przedsiębiorstwo zajmowało się działalnością gospodarczą w sektorze energii odnawialnej, polegającą na realizacji projektów parków wiatrowych na terenie Polski, od fazy deweloperskiej poprzez ich budowę, uruchomienie i eksploatację. Firma dzierżawiła grunty w celu wybudowania na nich i eksploatowania elektrowni wiatrowych oraz infrastruktury towarzyszącej. Wątpliwości podatkowe pojawiły się w kwestii dotyczącej opodatkowania poszczególnych składowych farm wiatrowych. Spółka szczegółowo przedstawiła fiskusowi elementy konstrukcyjne, w których były zbudowane instalacje i zaznaczyła, jakie jest ich znaczenie dla funkcjonowania całości. Tłumaczyła, iż poszczególne elementy elektrowni wiatrowych, tj. turbina, wieża oraz fundament ujęte zostaną odrębnie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki. Dodatkowo, jako odrębne środki trwałe zostaną ujęte: platforma w wieży, winda w wieży, kabel wewnątrz wieży i turbiny. Ponadto wyróżniła inne elementy rozpoznawane jako środki trwałe, a wchodzące w skład farmy wiatrowej tj. m.in.: drogi wewnętrzne utwardzane i place manewrowe, sieć średniego napięcia składająca się z linii kablowych położonych pod ziemią służących do przesyłania wytworzonej energii z elektrowni wiatrowych i innych urządzeń, budynek sterowni, wyposażenie elektryczne budynku sterowni.
Powołując się na obowiązujące przepisy firma zapytała fiskusa o sposób opodatkowania poszczególnych składowych farmy wiatrowej. Spółka twierdziła, iż elektrownie wiatrowe (traktowane jako całość) nie są budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 70; dalej: PodLokU). Z kolei z regulacji art. 3 pkt 3 ustawy z 7.7.1994 r. Prawa budowlanego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 682) wynika jednoznacznie, iż elektrownia wiatrowa nie jest budowlą, tylko urządzeniem technicznym, a jako budowlę należy traktować jedynie jej części budowlane, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości w postaci budowli zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 4 ust. 1 PodLokU, uznaje się zatem wyłącznie część elektrowni wiatrowej, tj. fundament oraz posadowioną na tym fundamencie wieżę, dlatego iż wspólnie stanowią one część budowlaną urządzenia technicznego. Nie stanowi natomiast budowli, a przez to przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrownia wiatrowa jako całość (rozumiana jako jeden obiekt budowlany), na którą składa się fundament oraz posadowiona na tymże fundamencie wieża wraz z częścią techniczną elektrowni wiatrowej. W tym zakresie fiskus zgodził się z wnioskodawcą.
Inaczej było w stosunku do pytania dotyczącego kanalizacji kablowej. Spółka przywołała definicję obiektu liniowego wskazując, iż budowlą jest kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części, ani urządzenia budowlanego. Wnioskujący twierdzili, iż linia kablowa umieszczona w kanalizacji kablowej nie jest ani obiektem budowlanym lub jego częścią, ani urządzeniem budowlanym i nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Oznacza to, iż obiektem budowlanym i budowlą może być tylko kanalizacja kablowa, jako infrastruktura o ile będzie w posiadaniu przedsiębiorcy. Tym samym kanalizacja kablowa stanowi budowlę, natomiast linie kablowe ułożone w kanalizacji kablowej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego a co za tym idzie nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów PodLokU i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Fiskus stwierdził jednak, iż zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 4 ust. 1 PodLokU, za przedmiot opodatkowania uznaje się części budowlane elektrowni wiatrowej tj. wieża i fundament oraz instalację tj. sieć średniego napięcia wewnątrz wieży i turbiny, a z kolei sieć średniego napięcia (kable wewnątrz wieży i turbiny) stanowią budowlę w rozumieniu PodLokU i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Organ podatkowy doszedł także do wniosku, iż charakterystycznymi adekwatnościami urządzeń budowlanych są: ich związanie z obiektem budowlanym, zapewnienie użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, posiadanie cech „przyłączy i urządzeń instalacyjnych”. Idąc dalej tym tropem, elektrownię wiatrową jako przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości należy uważać za obiekt budowlany, składający się z fundamentu i wieży, wraz z instalacjami tj. siecią niskiego napięcia wewnątrz wieży i turbiny zapewniającą możliwość użytkowania tego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.
Strony nie były także zgodne, co do odpowiedzi na ostatnie pytanie dotyczące opodatkowania sieci średniego napięcia. O ile spółka twierdziła, iż ta sieć wraz z jej częściami składowymi (kable wewnątrz wieży i turbiny) nie można uznać za budowlę, o tyle fiskus był odwrotnego zdania.
Przedsiębiorstwo skierowało sprawę do sądu, jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 14.9.2023 r., I SA/Ol 232/23, Legalis oddalił skargę. W uzasadnieniu skład orzekający podał, że: „nie znajduje żadnego uzasadnienia „rozdzielenie” budowli, z sieci kablowej, gdyż są one budowlą jako całość. Dla celów opodatkowania wszystkie elementy sieci stanowią jedną całość i wartość tak ujętej całości stanowi podstawę opodatkowania, od której naliczony jest podatek”.
