Ukraina i Unia Europejska – kooperacja gospodarcza i bezpieczeństwo żywnościowe

3 dni temu

Znaczenie integracji gospodarczej dla przyszłości bezpieczeństwa żywnościowego Europy

Współpraca Unii Europejskiej z Ukrainą w dziedzinie rolnictwa i handlu produktami rolno-spożywczymi ma znaczenie wykraczające poza aspekt gospodarczy – staje się elementem polityki bezpieczeństwa i stabilności całego kontynentu. Ukraina, dysponująca jednymi z najżyźniejszych gleb na świecie, jest w stanie odgrywać kluczową rolę w zapewnieniu globalnego bezpieczeństwa żywnościowego, a zarazem stanowi ważne ogniwo w łańcuchu dostaw surowców rolnych, takich jak pszenica, kukurydza, olej słonecznikowy czy rzepak. Z kolei Unia Europejska, dysponując rozwiniętym rynkiem, zapleczem technologicznym oraz instrumentami finansowymi, może wspierać odbudowę i modernizację ukraińskiego sektora rolnego.

Włączenie Ukrainy w unijną przestrzeń gospodarczą, a w dalszej perspektywie także rolną, może przyczynić się do zwiększenia odporności całego europejskiego systemu żywnościowego. Oznacza to nie tylko dywersyfikację źródeł surowców i zwiększenie podaży żywności, ale także stabilizację cen oraz wzmocnienie wspólnej polityki rolnej o komponent współpracy wschodniej. W tym kontekście kooperacja techniczne w zakresie badań rolnych, innowacji agrotechnicznych, logistyki i zrównoważonego rozwoju może stać się jednym z filarów długofalowej strategii bezpieczeństwa żywnościowego Europy.

Zrównoważony rozwój i zielona transformacja rolnictwa

Istotnym wyzwaniem, zarówno dla Unii, jak i dla Ukrainy, jest pogodzenie zwiększania produkcji rolnej z celami zrównoważonego rozwoju. Wspólna Polityka Rolna nowej generacji (do 2027 r.) kładzie nacisk na rolnictwo przyjazne środowisku, ograniczające emisję gazów cieplarnianych, racjonalne gospodarowanie wodą oraz ochronę bioróżnorodności. Włączenie Ukrainy w proces zielonej transformacji europejskiego rolnictwa może przyspieszyć modernizację sektora rolno-spożywczego w tym kraju oraz zapewnić mu dostęp do nowoczesnych technologii, certyfikacji jakości i wspólnego rynku zbytu.

Jednocześnie zielona transformacja nie powinna prowadzić do marginalizacji rolnictwa rodzinnego – zarówno w państwach członkowskich, jak i w Ukrainie. To właśnie małe i średnie gospodarstwa, oparte na lokalnych zasobach, zapewniają elastyczność systemu żywnościowego i stanowią jego fundament w czasach kryzysu. W tym sensie integracja Ukrainy z europejskimi programami rozwoju obszarów wiejskich oraz politykami wspierającymi młodych rolników może przynieść długofalowe korzyści społeczne i gospodarcze.

Bezpieczeństwo żywnościowe jako element bezpieczeństwa strategicznego Europy

Doświadczenia pandemii i wojny w Ukrainie jednoznacznie pokazały, iż bezpieczeństwo żywnościowe to nie tylko kwestia gospodarki – to również kwestia bezpieczeństwa narodowego i regionalnego. Kryzys w dostawach zboża z Ukrainy do Afryki Północnej i na Bliski Wschód pokazał, jak bardzo od stabilności rolnictwa zależy równowaga geopolityczna. W przyszłości Europa, wspólnie z Ukrainą, powinna budować system odporny na wstrząsy – zdolny nie tylko zabezpieczyć własne potrzeby, ale także przeciwdziałać kryzysom głodu i migracji w sąsiednich regionach świata.

W tym kontekście kooperacja UE – Ukraina powinna objąć również koordynację polityk bezpieczeństwa żywnościowego, tworzenie wspólnych rezerw strategicznych, rozwój magazynów i terminali zbożowych, a także inwestycje w infrastrukturę transportową i energetyczną. Takie podejście pozwoli nie tylko wzmocnić odporność systemu żywnościowego, ale także przyczyni się do odbudowy i modernizacji ukraińskiej gospodarki po zakończeniu wojny.

Ukraina i Unia Europejska – kooperacja gospodarcza i bezpieczeństwo żywnościowe

Współpraca gospodarcza między Unią Europejską a Ukrainą nabiera coraz bardziej strategicznego wymiaru. Integracja Ukrainy z unijną przestrzenią gospodarczą nie tylko przyspiesza jej modernizację i odbudowę po wojnie, ale także wzmacnia odporność europejskiego systemu żywnościowego. Połączenie potencjału rolniczego Ukrainy z technologicznym i finansowym zapleczem Unii tworzy podstawy dla długofalowego bezpieczeństwa żywnościowego całego kontynentu oraz stabilności społeczno-gospodarczej jego wschodniego sąsiedztwa.

Wspólne projekty w zakresie handlu rolno-spożywczego, logistyki, infrastruktury transportowej, a także zielonej transformacji sektora rolnego mogą przynieść obopólne korzyści. Dla Ukrainy oznacza to szansę na trwałą integrację z europejską gospodarką, a dla Unii – wzmocnienie stabilności łańcuchów dostaw, dywersyfikację źródeł surowców oraz zwiększenie bezpieczeństwa żywnościowego w skali kontynentu.

Wspólny handel i integracja gospodarcza

W dniu 29 października 2025 r. weszła w życie nowa umowa handlowa pomiędzy Ukrainą a Unią Europejską, stanowiąca kontynuację i pogłębienie dotychczasowej współpracy gospodarczej między stronami.

Podstawą relacji prawnych i gospodarczych między Unią Europejską a Ukrainą jest Układ Stowarzyszeniowy (Association Agreement between the European Union and Ukraine), obejmujący również Pogłębioną i Kompleksową Strefę Wolnego Handlu – DCFTA (Deep and Comprehensive Free Trade Area).

Układ został podpisany w 2014 r., a jego postanowienia handlowe zaczęły obowiązywać tymczasowo w tym samym roku. W pełni wszedł w życie 1 września 2017 r., stając się jednym z najważniejszych instrumentów prawnych regulujących relacje między Unią Europejską a państwami Partnerstwa Wschodniego.

Celem umowy jest zacieśnienie współpracy politycznej, gospodarczej i prawnej między Ukrainą a UE, a także stopniowe dostosowanie ukraińskiego prawa do dorobku prawnego Unii Europejskiej (acquis communautaire). DCFTA umożliwia stopniowe włączanie Ukrainy w jednolity rynek europejski, co sprzyja rozwojowi handlu, zwiększa atrakcyjność inwestycyjną kraju oraz wspiera modernizację jego gospodarki.

Nowe porozumienie z 2025 r. stanowi kolejny etap integracji Ukrainy z Unią Europejską, umacniając więzi handlowe oraz promując wartości demokratyczne, praworządność i współpracę polityczno-gospodarczą w duchu europejskiego partnerstwa.

Przypomina się, iż nowe kwoty i wielkości wynikające z wchodzącej w życie umowy handlowej UE-Ukraina dotyczą importu towarów na obszar całej Unii Europejskiej. W Polsce przez cały czas obowiązuje bezterminowy zakaz importu z Ukrainy: pszenicy, kukurydzy, rzepaku, słonecznika oraz niektórych produktów ich przetworzenia.

W związku z pojawiającymi się nieprawdziwymi informacjami potwierdza się, iż wejście w życie nowej umowy nie powoduje zmian w obowiązujących przepisach dotyczących powyższego zakazu.

Tło historyczne relacji Ukraina–UE

Relacje między Ukrainą a Unią Europejską rozwijały się stopniowo, przechodząc przez kilka kluczowych etapów:

Początek lat 90. – Po rozpadzie ZSRR Ukraina rozpoczęła budowę niezależnych stosunków z UE. Unia włączyła Ukrainę w mechanizmy współpracy w ramach Partnerstwa Wschodniego, wspierając procesy transformacji i modernizacji państwa.
Negocjacje układu stowarzyszeniowego (2007–2011) – w tym okresie prowadzono rozmowy nad nową umową, zakończone uzgodnieniem jej tekstu.
Moment krytyczny (2013) – w listopadzie 2013 r. rząd Ukrainy wstrzymał podpisanie umowy z UE, co wywołało masowe protesty społeczne znane jako Euromajdan lub Rewolucja Godności. Wydarzenia te zapoczątkowały nowy etap w politycznym kursie kraju, jednoznacznie kierując go ku integracji europejskiej.
Podpisanie umowy (2014) – część polityczna Układu została podpisana 21 marca 2014 r., natomiast część handlowa i gospodarcza – 27 czerwca 2014 r.
Tymczasowe stosowanie – niektóre postanowienia umowy zaczęły obowiązywać 1 listopada 2014 r., a część dotycząca DCFTA – 1 stycznia 2016 r.
Wejście w życie (2017) – po ratyfikacji przez wszystkie państwa członkowskie UE oraz Ukrainę, umowa w pełni weszła w życie 1 września 2017 r.

Znaczenie umowy w kontekście politycznym i gospodarczym

Zawarcie Układu Stowarzyszeniowego, a w szczególności jego części handlowej (DCFTA), miało ogromne znaczenie zarówno dla Ukrainy, jak i dla Unii Europejskiej.

Dla Ukrainy – była to decyzja strategiczna, potwierdzająca wybór proeuropejskiego kierunku rozwoju i odchodzenie od wpływów rosyjskich. Umowa stała się symbolem dążenia do reform, modernizacji oraz integracji z zachodnimi strukturami politycznymi i gospodarczymi.
Dla Unii Europejskiej – układ stanowił najważniejszy element polityki wschodniej (Eastern Partnership), będąc instrumentem stabilizacji regionu, promocji demokracji, praworządności i standardów unijnych.
W wymiarze gospodarczym – DCFTA otworzyła ukraińskim przedsiębiorstwom lepszy dostęp do rynku UE, jednocześnie zobowiązując Ukrainę do przeprowadzenia reform strukturalnych, regulacyjnych i instytucjonalnych, które zwiększają konkurencyjność gospodarki.

Bezpieczeństwo żywnościowe Europy

Rosyjska agresja na Ukrainę otworzyła oczy wielu europejskim społeczeństwom i decydentom, uświadamiając, iż bezpieczeństwo żywnościowe staje dziś na równi z bezpieczeństwem obronnym i energetycznym. W obliczu globalnych napięć i zaburzeń łańcuchów dostaw konieczne staje się wzmocnienie europejskiej polityki rolnej, a tym samym odpowiednie ukierunkowanie priorytetów finansowych.

Budżet rolny, który w tej chwili stanowi zaledwie 0,3% unijnego PKB, może w przyszłości okazać się niewystarczający, by sprostać wyzwaniom związanym z zapewnieniem stabilnych dostaw żywności i odporności sektora rolno-spożywczego na kryzysy geopolityczne.

Dzięki rolnikom, ale także konsekwentnemu wspieraniu rolnictwa przez ostatnie 60 lat w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, Unia Europejska zachowuje dziś bezpieczeństwo żywnościowe. UE posiada nadwyżki eksportowe i nie grozi jej w najbliższej perspektywie brak żywności. Rolnictwo europejskie jest w stanie wyżywić nie tylko 460 milionów obywateli Unii, ale także eksportować nadwyżki – zwłaszcza w postaci żywności przetworzonej. Unia pozostaje największym eksporterem produktów rolno-spożywczych na świecie.

Oznacza to, iż zarówno Europa, jak i Polska, są w stanie samodzielnie się wyżywić oraz wpływać na globalną podaż żywności. Jednak dobre prognozy długoterminowe nie mogą przysłonić doświadczeń pandemii COVID-19 oraz dramatycznych skutków rosyjskiej agresji na Ukrainę, które uwidoczniły, jak krucha może być stabilność systemów żywnościowych w sytuacjach kryzysowych.

Nowa umowa handlowa z 2025 roku – ochrona rynku rolnego

Zakończył się okres pełnej i jednostronnej liberalizacji importu towarów z Ukrainy, a od 29 października 2025 r. obowiązuje nowa umowa, stanowiąca powrót do zasad handlu prowadzonego na podstawie Układu Stowarzyszeniowego między Unią Europejską a Ukrainą.

Warto zauważyć, iż nowa umowa nie uwzględnia wszystkich postulatów Polski, które miały na celu minimalizowanie potencjalnego, negatywnego wpływu importu ukraińskich towarów na polskie rolnictwo. Niemniej jednak, dzięki działaniom polskiej dyplomacji i wsparciu innych państw członkowskich, w nowym porozumieniu zapewniono szereg mechanizmów ochronnych dla rynku rolnego Unii Europejskiej, m.in.:

Utrzymanie systemu cen wejścia w imporcie warzyw i owoców z Ukrainy, co chroni przed napływem towarów po zbyt niskich cenach;
Ograniczenie bezcłowego importu wrażliwych towarów – takich jak cukier, mięso drobiowe czy jaja – do poziomu kontyngentów taryfowych. Kontyngenty te będą stopniowo zwiększane, podobnie jak limity dla UE w dostępie do rynku ukraińskiego;
Wprowadzenie bilateralnej klauzuli ochronnej, umożliwiającej czasowe wycofanie koncesji taryfowych w przypadku zakłóceń rynkowych. Zgodnie z postulatem Polski, klauzulę będzie można uruchomić także wtedy, gdy problemy wystąpią w jednym państwie członkowskim;
Uzależnienie przyznania Ukrainie dodatkowych koncesji od dostosowania jej prawa – w ciągu trzech lat – do unijnych przepisów dotyczących pozostałości pestycydów oraz dobrostanu zwierząt;
Realizację zasady wzajemności w handlu – kontyngenty przyznane UE w eksporcie na rynek ukraiński mają wzrosnąć do poziomu nie niższego niż kontyngenty przyznane Ukrainie. Zapis ten obejmuje m.in. mięsko wieprzowe, drobiowe i cukier.

Nowe umowa przewiduje również częściową liberalizację eksportu towarów z UE na rynek ukraiński, w tym produktów istotnych dla polskiego sektora mleczarskiego.

Import towarów z Ukrainy pozostaje przez cały czas podporządkowany unijnym wymogom bezpieczeństwa żywności i podlega kontroli adekwatnych inspekcji oraz służb państw członkowskich.

Nowa umowa handlowa UE-Ukraina z października 2025 r.

W dniu 13 października 2025 r. państwa członkowskie Unii Europejskiej zaakceptowały nową umowę handlową z Ukrainą. Decyzja została podjęta podczas spotkania ministerialnego w Luksemburgu i stanowi kolejny etap pogłębiania współpracy gospodarczej oraz integracji Ukrainy z rynkiem europejskim.

Porozumienie przewiduje stopniowe dostosowanie standardów produkcji rolnej na Ukrainie do wymagań Unii Europejskiej do 2028 roku, w szczególności w zakresie dobrostanu zwierząt, stosowania pestycydów oraz leków weterynaryjnych. W zamian UE zobowiązała się do obniżenia lub zniesienia ceł na szereg produktów rolnych, takich jak mleko i jego przetwory, świeże owoce, warzywa, oraz mięso.

Nowa umowa utrzymuje również mechanizm ochronny, który może zostać uruchomiony przez każdą ze stron w przypadku zakłóceń rynkowych. Dla produktów szczególnie wrażliwych – takich jak cukier, drób, jaja, pszenica, kukurydza i miód – dostęp do rynku unijnego pozostanie ograniczony i będzie zwiększany stopniowo, wraz z postępem w harmonizacji standardów.

Decyzja ta wpisuje się w długofalową politykę Unii Europejskiej wspierającą Ukrainę w obliczu rosyjskiej agresji. Jednocześnie stanowi powrót do bardziej zrównoważonego modelu handlu, który ma na celu pogodzenie solidarności z Ukrainą z ochroną interesów rolników unijnych.

Nowe porozumienie zastąpiło tymczasowe preferencje handlowe wprowadzone w 2022 r., gdy Unia Europejska zniosła na trzy lata cła i limity ilościowe na ukraińskie produkty rolne. Liberalizacja ta miała pomóc Ukrainie w utrzymaniu eksportu w sytuacji blokady portów Morza czarnego przez Rosję. Po zakończeniu okresu przejściowego w czerwcu 2025 r. Unia powróciła jednak do systemu kontyngentów i ceł ochronnych, w reakcji na protesty rolników w kilku państwach członkowskich, zwłaszcza w Polsce, które obawiały się nadmiernego napływu tańszych produktów z Ukrainy.

Nowa umowa z października 2025 r. stanowi więc kompromis między potrzebą dalszej integracji gospodarczej Ukrainy z Unią a koniecznością ochrony unijnego rynku rolnego i utrzymania równych warunków konkurencji.

Współpraca UE – Ukraina w zakresie handlu i transportu

W tym kontekście szczególnego znaczenia nabiera współpraca między Unią Europejską a Ukrainą. Kluczową rolę odgrywa tu Umowa Stowarzyszeniowa z 2014 r., obejmująca Pogłębioną i Kompleksową Strefę Wolnego Handlu (DCFTA), która umożliwia dalsze pogłębienie relacji gospodarczych i politycznych.

W ostatnich latach podpisano również szereg umów liberalizujących handel, w tym nową umowę handlową z października 2025 r. oraz umowę o transporcie drogowym z 2022 r., przedłużoną do 2025 r. porozumienie to znacząco ułatwia transport towarów, w tym produktów rolno-spożywczych.

Od 2017 r. obowiązuje również umowa o liberalizacji wizowej, która umożliwia obywatelom Ukrainy podróżowanie do UE bez wizy, co sprzyja integracji społecznej i gospodarczej.

Wsparcie ukraińskiego eksportu i poprawa połączeń transportowych z UE

Wsparcie ukraińskiego eksportu oraz poprawa połączeń transportowych z Unią Europejską stanowią najważniejszy element tej współpracy. 28 czerwca 2022 r. komisarz ds. transportu Adina Vălean, francuski minister Christophe Béchu, ukraiński minister infrastruktury Oleksandr Kubrakov oraz mołdawski wicepremier Andrei Spînu podpisali umowy o transporcie drogowym, mające na celu zabezpieczenie łańcuchów dostaw i utrzymanie przepływu towarów mimo rosyjskiej agresji.

Porozumienie te częściowo liberalizują transport drogowy, umożliwiając przewoźnikom z Ukrainy i Mołdawii wykonywanie przewozów bez konieczności uzyskiwania zezwoleń, a także uznają ukraińskie prawa jazdy i certyfikaty zawodowe. Dodatkowo podpisano porozumienie o aktualizacji ukraińskiej sieci TEN-T, co wzmocni połączenie infrastrukturalne między Ukrainą a UE oraz przyczyni się do odbudowy i rozwoju zrównoważonych szlaków transportowych.

Działania te wspierają nie tylko handel, ale również bezpieczeństwo żywnościowe Europy, umożliwiając sprawniejszy eksport ukraińskich produktów rolnych i zwiększając odporność unijnego rynku w sytuacjach kryzysowych.

W czasie pokoju Ukraina eksportowała około 5 milionów ton zboża miesięcznie, jednak po rosyjskiej blokadzie portów Morza Czernego konieczne stało się stworzenie alternatywnych szlaków transportowych, w czym znaczącą rolę odegrały państwa członkowskie UE oraz europejscy operatorzy transportowi.

Perspektywy współpracy i znaczenie dla bezpieczeństwa regionu

Wszystkie te dziania tworzą solidne podstawy dla pogłębienia współpracy w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego. Ukraina, dysponująca ogromnym potencjałem rolnym, może w przyszłości stać się kluczowym partnerem Unii Europejskiej w zapewnieniu stabilności dostaw żywności.

Wspólne inicjatywy w tym obszarze mogą nie tylko wzmacniać odporność unijnego rynku, ale również przyczyniać się do odbudowy gospodarczej Ukrainy i zwiększania bezpieczeństwa całego regionu.

Pogłębiona i Kompleksowa Strefa Wolnego Handlu (DCFTA)

Integralną częścią Umowy Stowarzyszeniowej między Unią Europejską a Ukrainą jest Pogłębiona i Kompleksowa Strefa Wolnego Handlu (DCFTA – Deep and Comprehensive Free Trade Area), stanowiącą fundament gospodarczej integracji obu stron.

DCFTA nie ogranicza się do klasycznego znoszenia ceł i barier handlowych, ale obejmuje kompleksowy system regulacji dotyczących handlu towarami i usługami, zamówień publicznych, ochrony własności intelektualnej, polityki konkurencji oraz norm sanitarnych i fitosanitarnych.

Celem strefy jest stworzenie przewidywalnego i przejrzystego otoczenia prawnego, które umożliwia przedsiębiorstwom działającym na Ukrainie dostęp do jednolitego rynku europejskiego na zasadach zbliżonych do tych, jakie obowiązują w państwach członkowskich.

Dla Ukrainy oznacza to nie tylko ułatwienie eksportu, ale także konieczność stopniowego dostosowania krajowych regulacji i standardów produkcji do acquis communautaire, czyli dorobku prawnego Unii.

W praktyce DCFTA otworzyła przed ukraińskimi firmami ogromne możliwości – zarówno w sektorze rolnym, jak i przemysłowym czy usługowym. Jednocześnie zobowiązała państwo do modernizacji administracji publicznej, systemu certyfikacji i kontroli jakości, a także do wzmocnienia instytucji nadzoru konkurencji, które mają zapobiegać monopolizacji rynku.

Z punktu widzenia Unii Europejskiej strefa wolnego handlu ma znaczenie strategiczne: nie tylko sprzyja rozwojowi wymiany gospodarczej, ale także stabilizuje wschodnie sąsiedztwo i tworzy podstawy pod przyszłe członkostwo Ukrainy w strukturach unijnych.

DCFTA stała się więc nie tylko instrumentem gospodarczym, ale również narzędziem polityki integracyjnej, które włącza Ukrainę w europejski system wartości, standardów i odpowiedzialności gospodarczej.

Przejście do kolejnej części

Podsumowując, rozwój stosunków między Ukrainą a Unią Europejską to proces długofalowy, w którym Układ Stowarzyszeniowy i DCFTA odgrywają kluczową rolę jako narzędzia integracji gospodarczej, politycznej i prawnej.

W kolejnej sekcji zostanie omówiona charakterystyka umowy, jej główne założenia oraz konkretne cele w kontekście pogłębiania współpracy i harmonizacji przepisów między Ukrainą a Unią Europejską.

Charakterystyka umowy

Układ Stowarzyszeniowy między Unią Europejską a Ukrainą, wraz z Pogłębioną i Kompleksową Strefą Wolnego Handlu (DCFTA), stanowi kluczowy dokument określający ramy współpracy politycznej, gospodarczej i społecznej między stronami.

Data podpisania i wejścia w życie

Układ został podpisany w 2014 roku – część polityczna 21 marca, natomiast część gospodarcza i handlowa 27 czerwca. Niektóre jego postanowienia zaczęły obowiązywać tymczasowo od 1 listopada 2014 r., a część dotycząca DCFTA – od 1 stycznia 2016 r.

Charakter prawny i struktura umowy

Umowa ma charakter międzynarodowej umowy mieszanej – została podpisana zarówno przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie, jak i przez Ukrainę. Jej obowiązywanie jest bezterminowe.

Strukturalnie obejmuje trzy główne filary:

Współpraca polityczna i bezpieczeństwa – dialog polityczny, wspieranie zasad praworządności i praw człowieka.
Współpraca gospodarcza i sektorowa – harmonizacja regulacji w zakresie handlu, transportu, energii, rolnictwa, ochrony środowiska, polityki społecznej i ochrony konsumentów.
Strefa wolnego handlu (DCFTA) – kompleksowe uregulowanie zasad wymiany towarów i usług, zamówień publicznych, własności intelektualnej oraz zasad konkurencji.

Po ratyfikacji przez wszystkie państwa członkowskie UE oraz Ukrainę dokument wszedł w pełni w życie 1 września 2017 r., stając się podstawą prawną relacji polityczno-gospodarczych między Kijowem a Brukselą.

Struktura Układu Stowarzyszeniowego

Układ Stowarzyszeniowy między Unią Europejską a Ukrainą ma kompleksowy, wielowymiarowy charakter, obejmujący szeroki zakres dziedzin współpracy. Jego konstrukcja odzwierciedla ambicję stopniowej integracji Ukrainy z Unią Europejską w wymiarze politycznym, gospodarczym i społecznym.

1. Dialog polityczny, wartości i reformyin stytucjonalne
Obejmuje rozwój współpracy politycznej, wspieranie zasad demokracji, praworządności, poszanowania praw człowieka oraz zasad dobrego rządzenia. Celem jest także wzmocnienie instytucji państwowych, reforma administracji publicznej oraz walka z korupcją.

2. Stowarzyszenie gospodarcze i wolny handel (DCFTA)
Ta część reguluje kwestie handlowe i ekonomiczne – znoszenie barier taryfowych i pozataryfowych, ujednolicanie standardów technicznych, ochronę własności intelektualnej oraz liberalizację dostępu do rynku. DCFTA stanowi fundament gospodarczej integracji Ukrainy z jednolitym rynkiem UE, umożliwiając dostosowanie ukraińskiego prawa do unijnych norm i przepisów.

3. kooperacja sektorowa i zbliżenie regulacyjne

Obejmuje szeroki zakres polityki sektorowych: energię, transport, środowisko, rolnictwo, rybołówstwo, politykę społeczną, edukację, naukę i innowacje. Jej celem jest stopniowe dostosowanie ukraińskich przepisów do unijnego dorobku prawnego (acquis communautaire) w poszczególnych dziedzinach, co umożliwia Ukrainie faktyczne uczestnictwo w wybranych politykach unijnych.

4.Współpraca w obszarze sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa (JFS)

Ten filar koncentruje się na współpracy w zakresie wymiaru sprawiedliwości, ochrony granic, migracji, zwalczania przestępczości zorganizowanej, handlu ludźmi, prania pieniędzy oraz bezpieczeństwa wewnętrznego. Celem jest przybliżenie Ukrainy do unijnych standardów prawnych i instytucjonalnych w dziedzinie bezpieczeństwa publicznego.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2024 roku

W uzasadnieniu wyroku skupiano się na odpowiedzi na pytania W imieniu rządu niemieckiego, UE i innych donatorów spółka pomaga Ukrainie w zarządzaniu występującym tam kryzysem. Obejmuje to intensywny dialog nie tylko z rządem ukraińskim, ale przede wszystkim z gminami. Dzięki temu ludzie na miejscu otrzymują szybką, bezpośrednią pomoc, której najpilniej potrzebują. Jednym z punktów ciężkości tej pracy jest utrzymanie infrastruktury społecznej – takiej jak szpitale, szkoły i domy kultury – w takim zakresie, w jakim jest to możliwe. Natychmiast po rozpoczęciu wojny spółka dostarczyła na Ukrainę materiały pierwszej potrzeby. Wśród nich znalazło się około 3000 generatorów prądu, a także zbiorniki na wodę, namioty i łóżka obozowe, a także mobilne wieże oświetleniowe, minikoparki i sprzęt, który gminy mogą wykorzystać do oczyszczania dróg w celu zabezpieczenia dostaw żywności. Spółka kupuje również transformatory do sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, a także urządzenia pomiarowe i materiały zastępcze, aby można było naprawić sieć elektryczną.

Spółka może wykorzystać swoją sieć kontaktów na Ukrainie, która była budowana przez lata i w tej chwili obejmuje wszystkie gminy w kraju, aby zapewnić niezawodne zapewnienie pomocy na terenie całego kraju. Spółka pozostaje w ścisłym kontakcie z odpowiednimi ministerstwami, administracją miejską i gminną, burmistrzami i placówkami pomocy społecznej, aby określić, czego ludzie najpilniej potrzebują. Z tej szybkiej pomocy korzystają również liczni wewnętrzni przesiedleńcy.

Na przykład na początku wojny na Ukrainie spółka dostarczyła około 300.000 wewnętrznym przesiedleńcom we wschodniej Ukrainie podstawowe produkty żywnościowe, pościel i leki. Spółka organizuje również zakwaterowanie i wsparcie psychologiczne dla osób poszkodowanych w wojnie na Ukrainie.

W czerwcu 2022 r. Ukraina stała się oficjalnym kandydatem do przystąpienia do UE. Rząd ukraiński energicznie kontynuuje reformy niezbędne do przystąpienia – przy wsparciu spółki. Obejmują one takie aspekty jak zmiana konstytucji i ustawodawstwa, usunięcie barier handlowych w celu umożliwienia swobodnego przepływu towarów i usług między Ukrainą a UE oraz wprowadzenie środków mających na celu dalsze zwiększenie profesjonalizmu struktur samorządowych w gminach. Ponadto spółka zapewnia doradztwo w zakresie europejskiej dyrektywy o efektywności energetycznej. W ten sposób pomaga już gminom w uwzględnieniu standardów UE przy odbudowie budynków i ożywieniu firm, które zostały zniszczone lub uszkodzone w czasie wojny.

W razie pytań i wątpliwości związanych z powyższą materią zapraszamy do kontaktu z naszym ekspertem, mec. Piotrem Włodawcem: wlodawiec[at]prokurent.com.pl