Umowa B2B

Umowa B2B zyskała w ostatnim czasie bardzo istotne praktyczne znaczenie i szerokie zastosowanie. Ze względu na to, iż sporządzanie umów gospodarczych wchodzi w zakres specjalności Kancelarii, w naszej codziennej praktyce często sporządzamy umowy B2B oraz udzielamy w tym zakresie porad prawnych.

W tym artykule chcielibyśmy podzielić się z Państwem naszym doświadczeniem w zakresie umów B2B. Poniższej wskażemy najważniejsze cechy umowy B2B oraz elementy odróżniające ją od umów zawieranych poza obrotem profesjonalnym. Wyjaśnimy także, jakie elementy warto zawrzeć i na co zwrócić uwagę konstruując tego typu umowę. W artykule poruszymy również temat istotnych ryzyk, jakie wiążą się z zawarciem umowy B2B.

Co to jest umowa B2B?

Umową B2B jest nazywana umowa, w której po obu stronach występują przedsiębiorcy. W praktyce przedsiębiorcami są przede wszystkim spółki prawa handlowego, wspólnicy spółek cywilnych oraz osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. Umowę B2B odróżnia się od umów zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem (tzw. umów B2C – business-to-consumer).

Przedmiotem umowy B2B może być zarówno sprzedaż towarów, świadczenie usług, wykonanie dzieła, umowa o roboty budowlane, jak i wszelkie inne umowy zarówno nazwane (uregulowane w obowiązujących przepisach, głównie kodeksu cywilnego) oraz nienazwane, zawierane w ramach swobody umów.

Z naszej praktyki wynika, iż posługując się pojęciem umowy B2B strony rozumieją przez to najczęściej tzw. samozatrudnienie, czyli umowę współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług przez osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Tego rodzaju umowy są zwykle zestawiane i porównywane z umowami o pracę oraz umowami zlecenie.

Niezależnie od potencjalnej faktycznej nierówności ekonomicznej lub różnic w zakresie pozycji biznesowej stron, przyjmuje się, iż zawierając umowę B2B strony pozostają w równowadze, tj. żadna z nich nie posiada silniejszej bądź słabszej pozycji prawnej. Odróżnia to zatem umowę B2B od umowy o pracę lub umów konsumenckich, których założeniem jest zróżnicowanie prawnej pozycji stron stosunku prawego.

Zalety umowy B2B

W naszej praktyce często spotykamy się z pytaniami dotyczącymi zalet i przewag umowy B2B nad innymi umowami, głównie umową o pracę i umową zlecenie. Doradzając Klientom w powyższym zakresie bierzemy pod uwagę przede wszystkim specyfikę danej działalności oraz usług, które mają być świadczone. W oparciu o te czynniki rekomendujemy wybór określonej formy zatrudnienia.

Do ogólnych zalet umowy B2B należą naszym zdaniem przede wszystkim:

• niższe koszty związane z zatrudnieniem zwłaszcza ze składkami na ubezpieczenia społeczne i odpowiadające temu potencjalnie wyższe zarobki, możliwość korzystania z różnych form opodatkowania działalności,
• możliwość świadczenia usług na rzecz różnych podmiotów,
• możliwość bardziej elastycznej organizacji czasu oraz większa swoboda w zakresie wyboru miejsca świadczenia usług,
• mniej rygorystyczne przepisy dotyczące rozwiązywania umów B2B,
• możliwość bardziej indywidualnego kształtowania zasad odpowiedzialności.

Po stronie zlecającego usługi niewątpliwą zaletą zawarcia umowy B2B jest także brak konieczności prowadzenia akt pracowniczych, dokonywania czynności kadrowych oraz obowiązków płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i płatnika podatku dochodowego.

Ze względu na dwustronnie profesjonalny charakter, umowy B2B w najpełniejszy sposób realizują zasadę swobody umów, o której mowa w art. 353(1) kodeksu cywilnego. Zgodnie z powołanym przepisem strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się adekwatności (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem w granicach wyznaczonych przez przepisy obowiązującego prawa, przez specyfikę danego rodzaju stosunku prawnego oraz przez zasady współżycia społecznego strony mogą określić warunki łączącej je umowy w zasadzie w dowolny sposób.

Umowa B2B a umowa o pracę

Porównując umowę B2B (samozatrudnienie) do umowy o pracę zwraca się uwagę przede wszystkim na brak w umowie B2B gwarancji i przepisów ochronnych, jakie przyznaje pracownikowi kodeks pracy. Dotyczy to m.in. braku:

• ograniczeń w zakresie odpowiedzialności materialnej,
• ograniczeń i wymagań formalnych dotyczących rozwiązywania umowy oraz możliwości odwołania się od wypowiedzenia do sądu pracy,
• gwarancji w zakresie urlopu,
• ograniczeń w zakresie czasu pracy i godzin nadliczbowych,
• ochrony praw związanych z rodzicielstwem,
• ochrony pracowników w wieku przedemerytalnym,
• odpraw i dodatków do wynagrodzenia.

Wymienione powyżej rodzaje regulacji nie występują w odniesieniu do umów B2B. Wynika to z faktu, iż obie strony umowy B2B są przedsiębiorcami, posiadają co do zasady równą pozycję, i mogą ustalić wspólnie warunki wzajemnej współpracy.

Przyznanie dodatkowych korzyści w ramach umowy B2B jest zatem możliwe, o ile zostanie to wynegocjowane przez strony umowy. W ramach swobody umów strony mogą określić warunki łączącej je umowy w dowolny sposób, o ile nie jest on sprzeczny z przepisami prawa i zasadami współżycia społecznego. W praktyce nierzadko spotykane jest ustalanie w umowach B2B przerw w wykonywaniu usług, w celu umożliwienia odbycia urlopu przez usługodawcę. Na tej samej zasadzie może także zostać ustalone, iż czynności będą realizowane w określonym miejscu i czasie czy z wykorzystaniem sprzętu powierzonego przez przedsiębiorcę zlecającego usługi. O ile bowiem powyższe ustalenia wynikają ze swobody umów, nie są zaś narzucone przez jedną stronę, nie przesądza to o możliwości uznania łączącego strony stosunku prawnego za umowę o pracę

Uznanie umowy B2B za umowę o pracę

Ze względu na niewątpliwe korzyści finansowe związane z zatrudnianiem w oparciu o umowę B2B, jak też z uwagi na większą elastyczność takiego zatrudnienia w porównaniu do umowy o pracę, wielu pracodawców decyduje się na rezygnację z zawierania tradycyjnych umów o pracę i realizację zadań w oparciu o umowę B2B (samozatrudnienie). Zawarcie umowy B2B następuje w ramach powoływanej już niejednokrotnie w niniejszym artykule swobody umów. Mimo to przedsiębiorcy niejednokrotnie obawiają się, iż zawierając umowę B2B narażają się na ryzyko uznania jej za umowę o pracę. Poniżej wyjaśnimy, czy te obawy są uzasadnione.

Podstawowe cechy stosunku pracy uregulowane są w art. 22 § 1 kodeksu pracy, zgodnie z którym przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Przyjmuje się zatem, iż o istnieniu stosunku pracy decyduje wykonywanie pracy (i) pod kierownictwem pracodawcy oraz (ii) w wyznaczonym przez niego miejscu i czasie.

Z kolei zgodnie z art. 22 § 1(1) i (2) kodeksu pracy, zatrudnienie w warunkach określonych w [art. 22] § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy oraz nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w [art. 22] § 1.

Wydawać by się mogło zatem, iż zawarcie umowy choćby w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez obie strony wykazującej pewne podobieństwo do umowy o pracę rodzi ryzyko uznania jej za umowę o pracę.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestia ta prezentuje się jednak nieco bardziej łagodnie. Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, iż gdy umowa wykazuje cechy wspólne dla umowy o pracę i umowy prawa cywilnego, to o jej rodzaju decyduje zgodny zamiar stron i cel umowy, który może wyrażać się między innymi w nazwie umowy. O wyborze podstawy prawnej zatrudnienia mogą decydować same zainteresowane strony, zaś wykonywanie takich samych czynności może występować w ramach umowy o pracę i umowy cywilnoprawnej (wyrok z dnia 11 września 2013 roku, sygn. akt II PK 372/12). Z powyższego wynika zatem, iż pierwszeństwo należy przyznać woli stron, które decydują o tym, jaki rodzaj umowy zawrą.

Ryzyko uznania umowy B2B za umowę o pracę istnieje przede wszystkim w sytuacjach, gdy z okoliczności wynika w sposób ewidentny, że

• warunki realizacji czynności są identyczne jak w umowie o pracę, tj. czynności są realizowane pod kierownictwem usługobiorcy oraz w wyznaczonym przez niego miejscu i czasie, oraz
• zawarcie umowy B2B nastąpiło w celu obejścia przepisów kodeksu pracy.

Należy podkreślić, iż miejsce i czas wykonywania czynności mogą być ustalone przez strony w umowie B2B w ramach swobody kontraktowania. O istnieniu umowy o pracę może przemawiać narzucenie tych warunków przez usługobiorcę.

Dodatkowo warto mieć na uwadze, iż kooperacja w ramach umowy B2B co do zasady jest korzystna (m.in. finansowo) nie tylko dla podmiotu zlecającego usługi, ale też dla osoby, która je realizuje. Ponadto rozpoczęcie działalności gospodarczej wymaga dokonania szeregu czynności organizacyjnych (rejestracji w CEIDG, zgłoszenia do ZUS i urzędu skarbowego rozpoczęcia działalności), jak też dopełniania określonych formalności związanych z jej prowadzeniem. Powyższe czynności zdecydowanie odróżniają organizację wykonywania umowy o pracę od umów B2B. W praktyce zatem ryzyko uznania umowy B2B za umowę o pracę nie jest częste i sprowadza się do wyjątkowych przypadków.

Umowa B2B z byłym pracownikiem

Nawiązywanie współpracy w ramach umowy B2B jest w tej chwili dość często spotykane i nie budzi większych wątpliwości. W naszej praktyce nierzadko spotykamy się natomiast z pytaniami dotyczącymi prawnej dopuszczalności działania polegającego na zawarciu umowy B2B ze swoim byłym pracownikiem oraz konsekwencji tego rodzaju decyzji.

Obowiązujące przepisy wprost dopuszczają możliwość rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem, a następnie zawarcia z nim umowy B2B. Co istotne, w oparciu o samozatrudnienie były pracownik może wykonywać na rzecz byłego pracodawcy te same czynności, które realizował na podstawie umowy o pracę.

W praktyce może się jednak okazać, iż korzyści wynikające z samozatrudnienia i wykonywania usług na rzecz byłego pracodawcy są niższe niż pierwotnie zakładane. Rozpoczęcie prowadzenia po raz pierwszy działalności gospodarczej wiąże się dla przedsiębiorcy z różnego rodzaju ulgami i zwolnieniami w zakresie składek na ubezpieczenia społeczne, tzw. ulga na start. Przywileje te nie obowiązują jednak w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej na rzecz swego byłego pracodawcy czynności tego samego co na podstawie umowy o pracę. Źródłem powyższych regulacji są przepisy określające ulgi i zwolnienia dla przedsiębiorców rozpoczynających działalność gospodarczą (m.in. art. 18 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców oraz art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

Innymi słowy, tzw. ulga na start, czyli:

• zwolnienie z obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne przez pierwsze 6 miesięcy oraz
• obniżenie podstawy wymiaru składek do 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia przez pierwsze 24 miesiące

od rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej nie przysługuje w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności tego samego rodzaju na rzecz byłego pracodawcy.

Powyższe wyłączenie znacząco podnosi zatem koszty prowadzenia nowo założonej działalności gospodarczej. Decydując się na samozatrudnienie i rozpoczęcie wykonywania usług w ramach umowy B2B z byłym pracodawcą warto mieć na uwadze opisane kwestie i uwzględnić je w toku negocjacji nad warunkami (zwłaszcza finansowymi) umowy.

Odpowiedzialność za wykonanie umowy B2B

Analizując kwestie związane z umową B2B osobnego omówienia wymagają naszym zdaniem zasady odpowiedzialności za jej nienależyte wykonanie. Ogólną zasadę odpowiedzialności za zobowiązania umowne reguluje art. 471 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba iż niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Innymi słowy, strona umowy B2B ponosi odpowiedzialność bez ograniczeń, całym swoim majątkiem za niewykonanie lub nienależyte wykonanie świadczeń umownych.

Strony umowy B2B mają możliwość modyfikacji powyższych zasad odpowiedzialności, tj. rozszerzenia lub ograniczenia odpowiedzialności wynikającej z przepisów prawa. Strony mogą także uprościć dochodzenie naprawienia szkody z tytułu nienależytego wykonania umowy poprzez kary umowne w umowie B2B (na marginesie – niedozwolone w prawie pracy). Wierzyciel, który dochodzi przed sądem zapłaty kary umownej musi bowiem wykazać jedynie wystąpienie przesłanki nałożenia kary (np. niewykonanie umowy), bez konieczności dowodzenia wysokości poniesionej szkody.

Więcej na temat kar umownych znajdą Państwo w naszym artykule „Maksymalna wysokość kary umownej”.

W przeciwieństwie do umów o pracę, w obrocie profesjonalnym brak jest także przeszkód, aby strony wprowadziły do łączącego je stosunku prawnego klauzule zabezpieczania należytego wykonania umowy B2B. Zabezpieczenia takie mogą mieć postać weksla, kaucji pieniężnej czy aktu notarialnego zawierającego oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 lub 5 kodeksu postępowania cywilnego.

Opisane powyżej, możliwe do wprowadzenia postanowienia, stanowią kolejny argument potwierdzający elastyczny charakter umowy B2B. Konstrukcja umowy B2B pozwala ustalić warunki współpracy w sposób odzwierciedlający interesy stron. W szczególności możliwe jest zawarcie w umowie instrumentów pozwalające uniknąć nienależytego jej wykonania, a w przypadku powstania roszczeń – znacznie uprościć proces ich sądowego dochodzenia.

Wypowiedzenie umowy B2B

Udzielając porad prawnych na rzecz przedsiębiorców często spotykamy się z pytaniami dotyczącymi rozwiązywania umów B2B. Potrzeba szczegółowego uregulowania tej kwestii bywa jednak często pomijana przez strony.

W zależności od rodzaju i przedmiotu umowy, różne mogą być sposoby jej rozwiązywania (wypowiedzenie, odstąpienie, rozwiązanie za porozumieniem czy wygaśnięcie w związku z upływem terminu, na który została zawarta). W celu uniknięcia niepewności związanej z zakończeniem łączącego strony stosunku prawnego, warto, aby w treści umowy B2B określone zostały zasady rozwiązywania umowy, w tym:

• czy i w jaki sposób umowa może być rozwiązana przed upływem okresu jej trwania, np. poprzez wypowiedzenie, odstąpienie, etc.,
• okres wypowiedzenia,
• przypadki umożliwiające każdej ze stron rozwiązanie umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia,
• formę oświadczenia o rozwiązaniu umowy,
• zasady postępowania w przypadku rozwiązania umowy (zwrot dokumentów, urządzeń, przestrzeganie obowiązku poufności, etc.).

Ustalając warunki rozwiązania umowy należy pamiętać, iż w przypadku, gdy przedmiotem umowy B2B jest świadczenie usług, odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu, w tym art. 746 kodeksu cywilnego, dotyczący wypowiedzenia zlecenia. Stosownie do § 1 powołanego przepisu, dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Analogiczne uprawnienie przyznaje przyjmującemu zlecenie § 2 ww. artykułu. Powołane regulacje mają charakter dyspozytywny, w związku z czym strony umowy mogą je wyłączyć lub ograniczyć. Jednocześnie jednak zgodnie z art. 746 § 3 Kodeksu cywilnego, nie można zrzec się z góry uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów. Innymi słowy, choćby jeżeli strony ograniczyły możliwość wypowiadania umowy w każdym czasie, to dający zlecenie może ją rozwiązać, o ile wystąpi istotny powód. Opisana regulacja wynika z faktu, iż umowa zlecenia (również umowa o świadczenie usług) opiera się na wzajemnym zaufaniu stron, stąd też nie jest możliwe przymuszenie stron do dalszej współpracy, jeżeli to zaufanie wygasło.

Ważny powód rozwiązania umowy B2B może to być w szczególności wspomniana wyżej uzasadniona utrata zaufania, działanie wbrew wskazówkom lub interesowi dającego zlecenie, brak lub nieprawidłowe rozliczenie się z powierzonych środków, utrata kompetencji lub uprawnień do wykonywania umowy.

Poza wymienionymi wyżej sposobami możliwe jest także wypowiedzenie umowy B2B za porozumieniem stron. W zawartym w tym celu porozumieniu strony mogą określić dogodny dla nich termin i warunki rozwiązania umowy.

Proces rozwiązywania umów B2B z jednej strony może zatem przebiegać w sposób bardziej elastyczny, dostosowany do potrzeb i warunków współpracy (np. w zakresie ustalonego okresu wypowiedzenia). Z drugiej strony, zawarcie umowy B2B co do zasady nie gwarantuje pewności trwania umowy, gdyż z ważnych przyczyn może ona być w każdej chwili rozwiązana. Aby zatem uniknąć niepewności związanej z dalszym obowiązywaniem umowy, warto ustalić i precyzyjnie określić w umowie kwestie dotyczące jej rozwiązania.

Umowa B2B dla programisty

W naszej praktyce dość często sporządzamy lub opiniujemy umowy B2B dla programistów. Wynika to z popularnego w ostatnim czasie przechodzenia ww. grupy zawodowej z zatrudnienia na podstawie umów o pracę na samozatrudnienie. Powyższe niewątpliwie ma związek z opisanymi wyżej przewagami umowy B2B nad umową o pracę, niższymi kosztami, możliwością bardziej elastycznego wykorzystywania czasu, a także, co istotne w zawodzie programisty – wykonywania zleceń na rzecz różnych podmiotów.

Poza podstawowymi kwestiami, jak przedmiot umowy, wynagrodzenie, czas trwania, przy konstruowaniu umowy B2B dla programisty warto pamiętać także o mniej oczywistych zagadnieniach, jak:

• określenie zasad odpowiedzialności – konstruując umowę z perspektywy programisty możliwe jest zawarcie w niej postanowień ograniczających zakres odpowiedzialności, np. kwotowo – do wysokości ostatniej wystawionej faktury lub przedmiotowo – np. jedynie do przypadków niewykonania umowy w wyniku rażącego niedbalstwa lub umyślnie,
• przeniesienie praw autorskich do stworzonych w ramach umowy utworów – należy pamiętać, iż w przeciwieństwie do umowy o prace, przeniesienie praw do utworów stworzonych na podstawie umowy B2B nie następuje automatycznie. jeżeli strony zamierzają dokonać przeniesienia omawianych praw, powinny tę kwestię uregulować w umowie,
• klauzula poufności (NDA) – w celu wykonywania zleconych prac programista może uzyskiwać istotne informacje dotyczące działalności usługobiorcy. W związku z tym warto rozważyć w umowie określenie obowiązku poufności.

Więcej informacji na temat ww. klauzuli znajduje się w naszym artykule „Kiedy należy zawrzeć i co powinna zawierać umowa o zachowaniu poufności (NDA)?”,

• zakaz konkurencji – w celu zabezpieczenia interesów podmiotu zlecającego usługi strony umowy B2B mogą zastrzec, iż programista nie będzie wykonywał czynności na rzecz podmiotów konkurencyjnych. Powyższe zastrzeżenie powinno zostać uregulowane w postaci klauzuli zakazu konkurencji.

O zakazie konkurencji szczegółowo pisaliśmy w artykule „Umowa o zakazie konkurencji – zagadnienia praktyczne”.

Umowa B2B z programistą może zostać poprzedzona umową przedwstępną. Zastosowanie powyższego instrumentu prawnego może być przydatne w sytuacji, gdy programista aktualnie nie może jeszcze zawrzeć umowy definitywnej (np. z powodu pozostawania we współpracy z innym podmiotu albo z powodu trwającego dopiero procesu rejestracji działalności gospodarczej). Zastosowanie powyższego mechanizmu stanowi rodzaj zapewnienia, iż dojdzie do podpisania umowy definitywnej oraz jaka będzie jej treść. Zatem po wynegocjowaniu warunków współpracy może zostać zawarta pomiędzy stronami umowa przedwstępna B2B, określająca podstawowe warunki umowy przyrzeczonej.

Jako dodatkowy element mobilizujący, strony mogą zamieścić w umowie przedwstępnej B2B sankcje na wypadek nieprzystąpienia do podpisania umowy przyrzeczonej, np. w postaci kar umownych. Z naszej praktyki wynika, iż w przypadku gdy stronom szczególnie zależy na zawarciu umowy definitywnej, a istnieje obawa, iż jedna ze stron mogłaby zrezygnować z jej zawarcia, podpisanie umowy przedwstępnej bywa skutecznym instrumentem gwarantującym nawiązanie współpracy.

Współpraca z Kancelarią, podstawowe usługi dla umów B2B.

Umowy B2B to jeden z tych typów umów, które tworzymy i konsultujemy w naszej kancelarii prawnej najczęściej. Naszym Klientom oferujemy kompleksową obsługę prawną w procesie tworzenia, negocjowania i zawierania umów dwustronnie profesjonalnych.

W jaki sposób przebiega kooperacja z Kancelarią?

Stworzenie umowy B2B – w pierwszej kolejności pozyskujemy informację dotyczące założeń biznesowych samej umowy. W tym celu organizujemy najczęściej spotkanie z udziałem zainteresowanych osób (stacjonarnie w naszym biurze lub w formie telekonferencji). Po uzyskaniu wszystkich niezbędnych danych, przygotowujemy plan umowy, który przekazujemy Klientowi. W następnej kolejności przystępujemy do tworzenia umowy. Gotową umowę przekazujemy Klientowi. W miarę potrzeby wprowadzamy uwagi Klienta do treści umowy oraz konsultujemy treść umowy aż do ustalenia ostatecznej wersji.

Konsultacje umowy B2B – usługa dedykowana jest w szczególności osobom, które zamierzają zawrzeć umowę B2B i chcą uprzednio zweryfikować oraz modyfikować jej treść. Na początku zwracamy się do Klienta o przesłanie umowy, która ma być przedmiotem konsultacji. Po udostępnieniu umowy przystępujemy do analizy jej treści. Następnie organizujemy spotkanie z Klientem (w formie stacjonarnej lub zdalnej). Podczas spotkania omawiamy umowę, wskazujemy potencjalne ryzyka oraz odpowiadamy na pytania Klienta. Następnie dokonujemy w umowie modyfikacji, tak aby mogła zostać zawarta przez Klienta bez konieczności ponoszenia nieadekwatnego ryzyka biznesowego i prawnego.

Podsumowanie

W powyższym artykule przedstawiliśmy podstawowe cechy umowy B2B, jej przewagi nad zatrudnieniem w oparciu o umowę o pracę oraz ryzyka, jakie wiążą się z tego rodzaju współpracą. Staraliśmy się przekonać Państwa, iż ze względu na złożony charakter omawianej umowy oraz złożoność kwestii, jakie mogą zostać w niej poruszone, warto poświęcić umowie B2B więcej uwagi. Szczegółowe uregulowanie istotnych dla stron warunków współpracy pozwala nie tylko na zgodne realizowanie umowy, ale też łatwiejsze dochodzenie wynikających z niej roszczeń.

W przypadku gdyby po lekturze artykułu pojawiły się dodatkowe pytania dotyczące powyższych kwestii, zapraszamy do kontaktu.