1 rok temu
Rozliczenia podatkowe wspólników spółek komandytowych uległy zmianie w związku ze zmianą w 2021 r. statusu tych spółek z transparentnych podatkowo na podmioty objęte podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, od wypłaconych wspólnikom (osobom fizycznym) kwot z tytułu udziału w zyskach, należny jest 19% zryczałtowany podatek PIT.
W związku ze zmianami, wobec komplementariuszy wprowadzono również zasadę pomniejszania zryczałtowanego podatku PIT o kwotę podatku CIT, przypadającego proporcjonalnie do prawa udziału w zysku danego komplementariusza, należnego za rok, którego dotyczy wypłata z udziału w zysku.
W praktyce powstała jednak rozbieżność w stanowiskach Dyrektora KIS oraz sądów administracyjnych w zakresie obowiązku pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku w momencie wypłaty komplementariuszowi zaliczki na poczet zysku.
W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 marca 2023 r. (sygnatura: I SA/ Wr 424/22) Sąd po raz kolejny potwierdził korzystne dla podatników podejście.
Opis sprawy
Sprawa dotyczyła wydanej interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązków podatkowych spółki komandytowej. We wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej wnioskodawca przedstawił, iż komplementariuszami spółki są trzy osoby fizyczne, a komandytariuszem jest spółka z o.o. Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku wypracowania zysków oraz możliwości płynnościowych, spółka będzie wypłacała komplementariuszom zaliczki na poczet zysku w trakcie trwania roku podatkowego. Wobec tego wnioskodawca zadał pytanie, czy w przypadku wypłaty zaliczki, spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.
Spółka była zdania, iż nie, ponieważ powstanie obowiązku podatkowego nie oznacza jeszcze obowiązku zapłaty podatku, który powstaje dopiero, gdy obowiązek podatkowy przekształci się w zobowiązanie podatkowe, co następuje wówczas, gdy możliwe jest określenie wysokości podatku należnego, tj. w dniu złożenia deklaracji CIT-8 za dany rok podatkowy przez spółkę. W uzasadnieniu, spółka przywołała utrwaloną w tym zakresie (i korzystną dla podatników) linię orzeczniczą sądów administracyjnych.
Fiskus był jednak innego zdania…
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił jednak argumentacji wnioskodawcy i uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe wskazując, iż wypłata zaliczek komplementariuszom na poczet zysku stanowi przychody z tytułu udziału w takim zysku, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na analogicznych zasadach, jak przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Zdaniem fiskusa przychód ten powstaje zatem już w momencie wypłaty zaliczki i w konsekwencji spółka będzie obowiązana jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od ww. wypłat dokonywanych na rzecz komplementariuszy.
Zdaniem fiskusa ewentualnego pomniejszenia podatku (proporcjonalnie, o kwotę podatku CIT należnego od przychodów spółki komandytowej), może w terminie późniejszym dokonać sam podatnik.
Spółka nie zgodziła się z tą wykładnią i w konsekwencji zaskarżyła wydaną interpretację, a Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uwzględnił skargę.
Organy skarbowe powinny uwzględniać utrwalone orzecznictwo sądów administracyjnych
Fiskus uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe pominął całkowicie korzystną linię orzeczniczą sądów administracyjnych i wydał interpretację wbrew tym stanowiskom.
WSA we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroku na wstępie zwrócił uwagę, iż organ podatkowy, wydając zaskarżoną interpretację indywidualną, powinien w procesie wykładni przepisów wziąć pod uwagę utrwalone orzecznictwo sądów administracyjnych w analogicznych sprawach, w myśl wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasady zaufania do organów podatkowych. Sąd wskazał również, iż rolą interpretatora (organu) jest dokonywanie wykładni w sposób, który zapewnia spójność systemową przyjętych przez ustawodawcę rozwiązań.
Brak obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku w momencie wypłaty zaliczki komplementariuszowi
Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał także, iż opodatkowaniu podlegają przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, co oznacza, iż przychód pochodzi bezpośrednio z zysku i jest jego częścią. Ponadto – co najważniejsze – przychód powinien być faktycznym i definitywnym przysporzeniem dla komplementariusza i zdaniem Sądu zaliczki na poczet przyszłego zysku trudno uznać za przysporzenie definitywne (skoro nie jest znany finalny wynik spółki w danym roku), a raczej przysporzenie tymczasowe, pełniące rolę rozrachunków pomiędzy spółką a jej komplementariuszami.
Sąd zauważył również, iż o ile płatnik ma obowiązek pobrania podatku, powinien posiadać dane niezbędne do jego wyliczenia, czyli musi znać jego wysokość, a obowiązek zapłaty podatku następuje, gdy obowiązek podatkowy przekształci się w zobowiązanie podatkowe. Bez takiego przekształcenia, płatnik nie będzie mógł prawidłowo wywiązać się ze swojego obowiązku, gdyż nie będzie miał podstaw do określenia wysokości podatku, który powinien pobrać od podatnika i przekazać adekwatnemu organowi podatkowemu. Zatem, zdaniem Sądu, obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe dopiero z chwilą złożenia przez spółkę komandytową zeznania CIT-8 (dopiero wówczas wiadomo, czy spółka osiągnęła w danym roku zysk i w jakiej wysokości).
Co to oznacza dla podatników?
Jest to istotny wyrok przede wszystkim z uwagi na fakt, iż sądy administracyjne po raz kolejny potwierdzają brak obowiązków podatkowych, wynikających z wypłaty zaliczki na poczet zysku w spółce komandytowej. Jednocześnie wyrok jest istotny z punktu widzenia procesu wykładni i wydawania przez organy podatkowe interpretacji indywidualnych – Sąd przypomniał wyraźnie o obowiązku uwzględniania orzecznictwa sądowego, które fiskus konsekwentnie ignoruje i tym samym w sposób dowolny interpretuje przepisy podatkowe.
Oczywiście nie oznacza to automatycznie zmiany podejścia organów skarbowych do przedmiotowej kwestii i całkiem prawdopodobnym jest, iż przez cały czas będą one pomijać stanowisko sądów. Niemniej podatnicy otrzymali właśnie kolejny, mocny argument w przypadku sporu z fiskusem.
