Alimenty na dziecko

Alimenty na dziecko zasądzane są w wyroku alimentacyjnym, jednak ich wysokość może zależeć od wielu różnych czynników. Zasady ich przyznawania i kwoty ustalane są przez Sąd, w sytuacji gdy dziecko pozostaje pod opieką jednego z rodziców, drugi będzie zobowiązany do współudziału w kosztach wychowania dziecka. Dowiedzcie się, czym są alimenty na dziecko i w jakiej wysokości są one przyznawane? Kto jest zobowiązany do płacenia alimentów na dziecko?

Czym są alimenty na dziecko?

Kodeks rodzinny i Opiekuńczy Artykuł 133 wskazuje, iż na rodzicach nieletniego ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dziecka:

• §1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie pozostało w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba iż dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
• §2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
• §3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, o ile są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub o ile dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

W jakiej formie mają być regulowane alimenty na dziecko?

Alimenty na dziecko zwykle są wypłacane w formie pieniężnej, aczkolwiek zdarza się także, iż należą do nich również zakup:

• wyżywienia,
• mieszkania,
• leków,
• ubrań,
• środki higieny osobistej,
• koszty wychowania i kształcenia,
• wydatki na rozrywkę i wypoczynek.

Sposoby ustalenia alimentów

Są różne rodzaje i sposoby ustalenia alimentów na dziecko np.:

• dobrowolne alimenty na dziecko,
• alimenty na nienarodzone dziecko,
• alimenty na dziecko małoletnie (niepełnoletnie),
• alimenty na pełnoletnie dziecko,
• alimenty na matkę dziecka bez ślubu.

Wysokość alimentów na dziecko

Wysokość alimentów zależy od dwóch rzeczy: uzasadnionych potrzeb dziecka oraz możliwości zarobkowych i majątkowych rodzica. Potrzeby dziecka są różne w zależności od jego wieku czy stanu zdrowia i należą do nich wydatki na wyżywienie, mieszkanie, leczenie, odzież, naukę. Inna będzie wysokość alimentów na chore i wymagające opieki dziecko, a inna na zdrowe. Im dziecko starsze, tym większe są na niego wydatki, a co za tym idzie wyższe powinny być alimenty. Należy podkreślić, iż rodzice są zobowiązani zapewnić swoim dzieciom utrzymanie na takiej samej stopie życiowej, na jakiej sami żyją. Trudna sytuacja materialna nie zwalnia ich od obowiązku alimentacyjnego, muszą się dzielić choćby bardzo niskimi dochodami.

Aktualnie minimalna wysokość alimentów na dziecko wynosi następująco:

• 496 zł w przypadku jednego dziecka;
• 450 zł na każde dziecko w przypadku dwójki dzieci;
• 404 zł na każde dziecko w przypadku trójki dzieci;
• 359 zł na każde dziecko w przypadku czwórki dzieci;
• 313 zł na każde dziecko w przypadku piątki dzieci i więcej.

Alimenty na dziecko a „praca na czarno”

Problem pojawia się wtedy, gdy żądamy alimentów od osoby oficjalnie bezrobotnej, a która pracuje „na czarno”. Sąd w takiej sytuacji powinien wziąć pod uwagę hipotetyczne możliwości zarobkowe, a więc wysokość wynagrodzenia jakie osiągałby, gdyby podjął pracę adekwatną do stanu swojego zdrowia oraz wykształcenia.

Alimenty na dziecko a 500 plus?

Należy pamiętać, iż przy ustaleniu wysokości alimentów na dziecko nie bierze się pod uwagę świadczeń z programu 500 plus. To dobra wiadomość dla wszystkich rodziców samotnie wychowujący dzieci.

Do jakiego wieku są płacone alimenty na dziecko?

Nie ma górnego wieku, do którego dzieci mogą żądać alimentów, jedyną granicą jest nadejście chwili, kiedy to są one już w stanie samodzielnie się utrzymać. Rodzice mają zatem obowiązek dostarczać dziecku środków utrzymania i wychowania również wtedy, gdy ukończyło ono 18 lat, ale ciągle się uczy i przygotowuje do określonego zawodu, a nie ma żadnych własnych źródeł dochodu. Jednakże każda sytuacja jest inna i to sąd ostatecznie decyduje o przyznaniu alimentów i ich wysokości.

Orzecznictwo dotyczące obowiązku alimentacyjnego uczącego się dziecka wyjaśnia, iż dziecko, które nie tylko osiągnęło pełnoletność, ale zdobyło również wykształcenie umożliwiające znalezienie pracy zarobkowej, nie traci prawa do alimentów, jeżeli chce np. kontynuować naukę i zamiar ten jest usprawiedliwiony dotychczas osiąganymi wynikami w nauce. Z kolei wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 1980 r. wskazuje, iż rodzice nie są obowiązani dostarczać środków utrzymania dziecku, które jest już przygotowane należycie do wykonywania odpowiedniego dla siebie zawodu, a podejmuje w celu podniesienia kwalifikacji dalsze kształcenie, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów.

Nawet o ile rodzic pełnoletniego dziecka uzna, iż nie ma już obowiązku alimentowania, to nie może zaprzestać płacenia samowolnie. Powinien wystąpić do sądu rejonowego z pozwem o ustalenie nieistnienia obowiązku alimentacyjnego.

Następnego dnia po uprawomocnieniu się wyroku ustalającego obowiązek alimentacyjny zarówno uprawniony do alimentów jak i zobowiązany do ich płacenia może żądać jego zmiany – podwyższenia, obniżenia czy też uchylenia. Pod warunkiem, iż nastąpiła zmiana stosunków, czyli istotne zwiększenie, zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych zobowiązanego do płacenia lub też istotne zmniejszenie lub zwiększenie potrzeb uprawnionego do alimentów.