Naruszenie dóbr osobistych

Naruszenie dóbr osobistych to powszechnie znane sformułowanie, z którym spotkał się prawdopodobnie każdy z nas. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę czym adekwatnie są dobra osobiste, komu przysługują, kiedy może dojść do ich naruszenia i jakie są prawne możliwości obrony przed naruszeniem. W konsekwencji, ta niewiedza często skutkuje nieświadomym akceptowaniem sytuacji, kiedy nasze dobra osobowe zostały naruszone. Z tego artykułu dowiesz się m.in.:

• czym są dobra osobiste?
• jakie wyróżniamy dobra osobiste?
• czy dobra osobiste przysługują również osobom prawnym / przedsiębiorcom?
• czym jest przesłanka bezprawności naruszenia dóbr osobistych?
• jakie roszczenia przysługują osobom, których dobra osobiste zastały naruszone?
• czym jest zagrożenie naruszenia dóbr osobistych?
• jak prawnie można zobowiązać osobę do złożenia przeprosin z tytułu naruszenia dóbr osobistych?
• jaka kwoty zadośćuczynienia pieniężnego może przysługiwać osobie, której dobra osobiste zostały naruszone?
• czym jest powództwo o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa w kontekście dóbr osobistych?

Dobra osobiste – czym są?

Dobra osobiste są ściśle związane z człowiekiem, jego indywidualnością i odrębnością. Dobra osobiste definiuje się jako powszechnie przyjęte i uznane w danym społeczeństwie wartości niemajątkowe powiązane z osobą człowieka i będące przejawami godności osoby ludzkiej, obejmujące przede wszystkim integralność fizyczną i psychiczną oraz indywidualność człowieka.

Kodeks cywilny nie zawiera definicji dóbr osobistych, ale ogranicza się jedynie do stwierdzenia w art. 23, iż dobrami osobistymi człowieka są w szczególności: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Przepis posługuje się jednak sformułowaniem „w szczególności”, wobec czego katalog dóbr osobistych ma charakter otwarty i istnieją inne dobra osobiste niż te wskazane w przepisie. W doktrynie prawniczej zostało przyjęte, iż można ponadto wymienić dobra osobiste takie jak: życie, zdrowie, w tym zdrowie psychiczne, nietykalność cielesną, integralność seksualną, wolność, swobodę sumienia i wyznania, cześć, nazwisko i pseudonim, wizerunek, stan cywilny, przynależność do określonej płci, prywatność, wolność komunikowania się i tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość, kult pamięci o zmarłej osobie bliskiej i inne.

Katalog dóbr osobistych jest zatem z całą pewnością szeroki, a wraz z rozwojem technologii, kultury i szeroko rozumianym rozwojem społecznym, można uznać, iż katalog ten ewoluuje i powstają nowe, nieznane dotąd dobra osobiste. W postanowieniu Sądu Najwyższego, uznano, iż „(…) w miarę rozwoju stosunków społecznych i gospodarczych pewne dobra osobiste mogą się w nim pojawiać jako nowe, a pewne mogą zostać wyeliminowane” (postanowienie SN z dnia 15 września 2020 r., sygn. akt V CSK 71/20.

W obecnej rzeczywistości do naruszenia dóbr osobistych dochodzi coraz częściej, szczególnie w sieci Internet, gdzie panuje mylne przekonanie o powszechnej anonimowości wypowiedzi i jej autora. Do częstych przypadków należą zatem obraźliwe, wulgarne komentarze oraz przeróbki fotografii mające na celu ośmieszenie danej osoby, bez wątpienia stanowiące naruszenie dóbr osobistych. Należy pamiętać jednak, iż naruszenie dóbr osobistych może przyjąć także inne mniej bezpośrednie formy i przejawiać się na wiele sposobów. Wiele przypadków naruszeń dóbr osobistych ma miejsce przykładowo w miejscu pracy, sytuacje te mogą być powiązane ze zjawiskiem mobbingu. Co więcej, błąd medyczny lub inne naruszenie, które powstanie w toku świadczenia usług ochrony zdrowia mogą także dać podstawę do sformułowania roszczeń opartych o naruszenie dóbr osobistych. Z uwagi na fakt, iż jak zostało wyżej wspomniane, istnieje szereg dóbr osobistych przysługujących człowiekowi, nie sposób wymienić wszystkich okoliczności, kiedy może dojść do naruszeń. Orzecznictwo sądów cywilnych wskazuje jednak na wiele przykładowych, niejako „standardowych” naruszeń, takich jak naruszenia:

• dobrego imienia, godności i czci – poprzez zakwestionowanie faktu posiadania przez powoda tytułów naukowych i zarzucenie bezprawnego posługiwania się tytułami doktora i doktora habilitowanego, a także określenie powoda jako „chama” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. akt I ACa 1315/19),
• godności, dobrego imienia i prawa do poszanowania danych o charakterze prywatnych, stanowiących dane osobowe powoda poprzez ujawnianie w BIK (Biurze Informacji Kredytowej) nieaktualnych danych o zadłużeniu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 marca 2018 r., sygn. akt I ACa 2267/15),
• prawa do prywatności oraz życia intymnego, tajemnicy korespondencji, godności, dobrego imienia poprzez publikacje za pośrednictwem sieci Internet (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. akt I ACa 26/20),
• godności, ochrony wizerunku oraz prawa do prywatności w związku z opublikowanymi nagrania z wypowiedziami w serwisie internetowym bez udzielonej zgody (wyrok Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 23 marca 2020 r., sygn. akt I C 192/19),
• dobrego imienia i renomy w artykule opublikowanym na łamach gazety, w którym opisano bezpodstawne i niezgodne z prawdą twierdzenia dotyczące przedsiębiorcy (wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 lipca 2020 r., sygn. akt I C 1408/18)

Dobra osobiste przedsiębiorcy / firmy

Warto także mieć na uwadze przepis art. 43 Kodeksu Cywilnego, który wskazuje, iż przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych stosuje się odpowiednio do osób prawnych. W konsekwencji, cytowane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dóbr osobistych osób fizycznych można odnieść również do przedsiębiorców, bez względu na to czy prowadzą oni swoją działalność jako osoba prawna (na przykład spółka prawa handlowego) czy wykonują jednoosobową działalność gospodarczą (jako osoby fizyczne).

W odniesieniu do dóbr osobistych osób prawnych, przyjmuje się, iż są to wartości niemajątkowe, dzięki którym osoba prawna może funkcjonować zgodnie ze swoimi celami gospodarczymi. Orzecznictwo sądowe wskazuje, iż dobre imię przedsiębiorcy może zostać przykładowo naruszone przez wypowiedzi, które – obiektywnie oceniając – przypisują mu niewłaściwe postępowanie, mogące spowodować utratę zaufania potrzebnego do prawidłowego jego funkcjonowania w zakresie swych zadań (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1986 r., II CR 295/86, OSNC z 1988 r., nr 2-3, poz. 40, z dnia 28 maja 1999 r., I CKN 16/98, OSNC 2000, Nr 2, poz. 25, i z dnia 11 stycznia 2007 r., II CSK 392/06, „Izba Cywilna” 2008, nr 12, s. 40). W doktrynie prawniczej przyjmuje się natomiast, iż dobrami osobistymi przedsiębiorców są: „wartości niemajątkowe, dzięki istnieniu, których osoba prawna może prawidłowo, zgodnie ze swoim zakresem zadań funkcjonować”. (zob. J. Matys, Dobra osobiste osób prawnych i ich niemajątkowa ochrona, [w:] MOP 2006, Nr 10, str. 521). Za dobra osobiste przedsiębiorców uznaje się zatem między innymi dobrą sławę, określaną też mianem dobrego imienia. Jest ona łączona z opinią, jaką mają o przedsiębiorcy inne osoby ze względu na wszystkie aspekty jego działalności. Elementem dobrego imienia przedsiębiorcy jest renoma prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, reputacja, autorytet, tzn. ogół pozytywnych wyobrażeń i ocen o produktach, usługach tego przedsiębiorstwa oraz o innych przejawach prowadzonej działalności, w tym o warunkach zatrudnienia.

• przykład: w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2021 r., sygn. akt V ACa 4/21, Powód był przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą od wielu lat, prowadząc handel hurtowy m.in. z sieciami handlowymi. Sąd uznał, iż rozpowszechnianie nieaktualnych informacji na temat zadłużenia powodowej spółki w celu pozyskania nowego kontrahenta niewątpliwie było działaniem zawinionym i naruszało dobra osobiste przedsiębiorcy z uwagi na to, iż informacje o jego wiarygodności finansowej mają szczególne znaczenie dla oceny jego płynności finansowej, jego renomy.
• przykład: w wyroku Sąd Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2020 r., sygn. V ACa 301/20, Sąd uznał, iż uchwała w przedmiocie nieudzielenia absolutorium może godzić w dobra osobiste spółki, takie jak cześć, dobre imię czy dobra sława.

Warto jednak mieć na uwadze, iż o naruszeniu dobrego imienia przedsiębiorcy, które jest oceną jednostki w oczach innych, można mówić wówczas, gdy dyskredytująca jednostkę wypowiedź dotrze do osób trzecich, zostanie upubliczniona, przykładowo za pośrednictwem środków masowego przekazu, tj. Internetu na ogólnodostępnym portalu internetowym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2005 r., sygn. akt IV CK 213/05).

Więcej informacji dotyczących tego zagadnienia znajduje się w tym miejscu.

Naruszenie dóbr osobistych – przesłanka bezprawności naruszenia

Przepis artykułu 24 Kodeksu Cywilnego wskazuje, iż naruszenie dobra osobistego musi być „bezprawne”. Ochrona dóbr osobistych przysługuje zatem jedynie w sytuacji bezprawnego zagrożenia lub naruszenia dóbr osobistych. Co istotne jednak, w procesie o ochronę dóbr osobistych, z uwagi na treść przepisu, na stronie powodowej ciąży jedynie obowiązek udowodnienia faktu naruszenia jej dóbr osobistych. Na stronie pozwanej z kolei spoczywa ciężar dowodu w udowodnieniu braku bezprawności naruszenia. Dopóki więc pozwany nie wykaże, iż działał w zgodzie z obowiązującym porządkiem prawnym, dopóty naruszenie to będzie bezprawne. Bezprawne zachowanie będzie zachowaniem sprzecznym z przepisami prawa lub zasadami współżycia społecznego.

Ocena czy doszło do zaistnienia bezprawności naruszenia dóbr osobistych dokonywana jest według kryterium obiektywnego. Uznanie przez sąd czy istniały jakiekolwiek okoliczności wyłączające bezprawność (np. działanie w obronie uzasadnionego interesu) powinno być dokonywane uwzględniając wszystkie okoliczności stanu faktycznego sprawy. Sąd określa zatem jaki był ogólny standard badanej wypowiedzi, bazując na ocenie wypowiedzi przez „przeciętnego i rozsądnego odbiorcę” czy „przeciętnego obywatela”.

Warto jednak zwrócić uwagę, iż w sytuacji, gdy informacje rozpowszechniane są w Internecie (np. na portalach społecznościowych), wydaje się, iż osoba, która rozpowszechniająca informacje posługując się tym kanałem, powinna zachować podwyższone wymogi staranności, zachowując szczególną rzetelność. Osoba ta powinna zachować zatem standardy uczciwości, obiektywizmu, niedziałania „pod z góry założoną tezę”, odpowiedzialności za słowo, nieprzeinaczenia faktów, krytycyzmu w stosunku do prezentowanych materiałów, nieopierania się na źródle, którego obiektywizm lub wiarygodność budzi wątpliwości; umożliwienie osobie zainteresowanej ustosunkowania się do uzyskanych informacji i prezentacja jej stanowiska; interpretacji zgodnej z zasadami logicznego rozumowania i zwykłego oświadczenia. W przypadku gdy standardy te nie zostaną dochowane, trudne może być wykazanie, iż działanie nie było bezprawne, a zatem uwolnienie się od odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych.

Ochrona dóbr osobistych – roszczenia, czyli w jaki sposób poszkodowany może się bronić?

W przypadku uznania, iż doszło do bezprawnego naruszenia dóbr osobistych, poszkodowana osoba może podjąć obronę na kilka sposobów. Przepis art. 24 § 1 Kodeksu Cywilnego przewiduje dwa roszczenia przysługujące osobie, w sytuacji zagrożenia naruszenia jej dóbr osobistych lub w sytuacji naruszenia jej dóbr osobistych. Zgodnie z przepisem, osoba ta może żądać:

• zaniechania tego działania,
• a w razie dokonanego naruszenia – ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
• zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Ponadto, choć przepis nie wskazuje na to wprost, praktyka sądowa wskazuje również na możliwość oparcia powództwa o art. 189 Kodeksu Postępowania Cywilnego, mówiącego o ustaleniu istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.

Naruszenie dóbr osobistych – żądanie zaniechania działania

W sprawach o ochronę dóbr osobistych, możliwe jest nałożenie ściśle określonych ograniczeń (zakazów) o charakterze prewencyjnym. Ta forma obrony przed naruszeniami nie dotyczy zatem czynów już dokonanych, ale ograniczenia będą odnosić się do żądania podjęcia określonych działań lub zaniechań w przyszłości. Oczywiście, aby sąd wydał tego typu rozstrzygnięcie, niezbędne jest wykazanie, iż istnieje realna obawa powstania naruszeń konkretnego dobra osobistego w przyszłości. o ile zatem obawa ta nie jest realna, żądanie zaniechania działań naruszających dobra osobiste może nie być uzasadnione.

• przykład: w wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 22 marca 2021 r., sygn. akt I C 406/20, Sąd nakazał nie tylko usunięcie urządzenia w postaci kamery nagrywającej powodów z uwagi na naruszenie prawa do prywatności, ochrony wizerunku i poczucia bezpieczeństwa, ale również zakazał pozwanym w przyszłości umieszczania i montażu na należącej do nich nieruchomości, jakichkolwiek urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk, bądź przedmiotów imitujących takie urządzenia (atrap), które byłyby skierowane na nieruchomość należącą do powodów.

Ochrona dóbr osobistych – żądanie usunięcia skutków naruszenia

Jeżeli jednak doszło już do naruszenia dóbr osobistych, osoba poszkodowana może usunięcia skutków naruszenia. Usunięcie może na przykład polegać na złożeniu odpowiedniego oświadczenia przez osobę, która dopuściła się naruszenia dóbr osobistych. W zależności od typu sprawy, oświadczenie może zostać złożone ustnie, pisemnie, w prasie, czy choćby w telewizji.

• przykład: „ Przepraszam Pana Jana Kowalskiego za to, iż na konferencji prasowej stowarzyszenia XYZ w dniu 1 września 2022 r. września 2016 r. stwierdziłem, iż Pan Jan Kowalski jest powiązany z osobami ze świata przestępczego. Oświadczam, iż sformułowane przeze mnie zarzuty i sugestie były nieprawdziwe i bezpodstawne. Ubolewam, iż w wyniku moich bezprawnych działań bezpodstawnie naruszyłem dobre imię Pana Jana Kowalskiego. Andrzej Nowak”.

• przykład: „Przeprosiny. Przepraszam, iż materiale prasowym pt. „Cinkciarze” opublikowanym w dniu 12 marca 2022 r. na stronie internetowej xyz.pl stwierdziłem, iż za spółką YZX sp. z o.o. stoi cinkciarski kapitał. Oświadczam, iż było to bezprawne i nieuzasadnione sformułowanie. Przepraszam za nie Pana Jana Nowaka – Prezesa Zarządu i głównego udziałowca.

W przypadku wystąpienia z opisywanym żądaniem, istotne, aby wskazać, gdzie (w jakim medium) mają zostać opublikowane przeprosiny, przez jaki okres czasu oraz doprecyzować inne szczegóły, takie jak krój czcionki, odstęp między wierszami, doprecyzować, iż oświadczenie nie może zawierać jakichkolwiek zabiegów formalnych i treściowych umniejszających znaczenie, rangę i powagę oświadczenia, względnie zaznaczających dystans do jego treści lub formy.

Dobra osobiste – zadośćuczynienie pieniężne

Cytowany powyżej art. 24 Kodeksu Cywilnego wskazuje, iż osoba, której dobra osobiste zostały naruszone może żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Powyższe normę dopełnia art. 448 Kodeksu Cywilnego, zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny.

Istotne, iż roszczenia przewidziane w przepisie mogą być dochodzone w każdym przypadku naruszenia dóbr osobistych, niezależnie od rodzaju naruszonego dobra osobistego. Wysokość odszkodowania ma jednak charakter oceny, a przy określaniu kwoty sądy mają znaczny zakres swobody, biorąc jednak pod uwagę takie czynniki jak między innymi:

• charakter naruszenia,
• skala naruszenia,
• wielość naruszonych dóbr,
• intensywność naruszeń i ich skutków,
• stopień nasilenia,
• czas trwania,
• intensywność ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem dóbr osobistych,
• stopień winy osoby naruszającej dobra osobiste,
• cel który zamierzała ona osiągnąć, podejmując działanie naruszające te dobra osobiste,
• korzyść majątkowa, jaką w związku z tym działaniem uzyskała lub spodziewała się uzyskać.

przykład: w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2020 r. (sygn. akt I CSK 565/18), powodowie wnieśli pozew o naruszenie dóbr osobistych przeciwko popularnemu plotkarskiemu tygodnikowi za opublikowanie informacji opisujących prywatne aspekty życia powódki. W toku postępowania powodowie rozszerzyli żądanie pozwu, wnosząc o zasądzenie na rzecz każdego z nich kwot po 250 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku naruszenia dóbr osobistych. Sąd uznał, iż opisywane świadczenie z art. 448 Kodeksu Cywilnego powinno przynieść poszkodowanemu naruszeniem dóbr osobistych należną mu satysfakcję stosowną do doznanej krzywdy, ale z uwzględnieniem okoliczności, w jakich doszło do naruszenia dóbr osobistych. Sąd uznał, iż nie spełnia należycie ani funkcji represyjnej, ani prewencyjnej, a tym samym także funkcji kompensacyjnej zadośćuczynienie pieniężne, którego wysokość jest relatywnie niska w stosunku do korzyści, jakie osiągnął albo zamierzał osiągnąć naruszyciel dóbr osobistych. Zwłaszcza wówczas, gdy poza sankcjami cywilnoprawnymi dane działanie naruszające dobra osobiste nie jest sankcjonowane innymi sankcjami prawnymi. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w takiej wysokości, które może być niejako wcześniej wkalkulowane w ryzyko działania naruszyciela dóbr osobistych, prowadzi do podważenia zasady, iż nie powinno odnosić się korzyści z własnych działań bezprawnych

W konsekwencji, wydaje się, iż skuteczne zakwestionowanie wysokości zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych będzie możliwe wyłącznie, gdy pozwany będzie w stanie wykazać brak proporcjonalności pomiędzy kwotą a wyrządzoną krzywdą.

Tytułem przykładu, kwotami, które zostały zasądzone przez sądy w zakresie zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych były:

• utrata dobrego imienia, czci, godności – kwota 50.000 zł (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 16 czerwca 2020 r., sygn. akt I C 267/18),
• utrata bliskiej relacji pomiędzy zmarłym, a osobą mu najbliższą – kwota 100.000 zł (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, z dnia 25 marca 2021 roku, sygn. akt I ACa 217/20), kwota 80.000 zł (wyrok Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 8 października 2018 r., sygn. akt I C 1044/16),
• ujawnienie informacji dotyczących prywatnej sfery życia powodów – kwota 30.000 zł (wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 lipca 2016 r),
• publikacja wizerunku powoda bez zgody powoda – kwota 25.000 zł (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 października 2020 r., sygn. akt I ACa 216/20),
• publikacja wizerunku z oczami zasłoniętymi wąskim paskiem w sposób niezapewniający dostatecznej anonimizacji oraz poprzez przypisanie powodowi popełnienia przestępstwa, co do którego nie zapadł jeszcze wyrok – kwota 10.000 zł (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 listopada 2021 r., akt ACa 618/20

Naruszenie dóbr osobistych – powództwo o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa

Zgodnie z art. 189 Kodeksu Postępowania Cywilnego powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W konsekwencji, możliwe jest także dochodzenie ustalenia istnienia prawa podmiotowego osobistego jak i ustalenia, iż zostało ono naruszone, czy też – na żądanie naruszyciela – iż dokonane lub zamierzone naruszenie dóbr osobistych nie jest bezprawne. Przesłanką powództwa o ustalenie jest interes prawny powoda. Uznaje się, iż interes prawny zachodzi wówczas, o ile sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości (por. wyrok Sądu Najwyższego z 18 czerwca 2009 roku, II CSK 33/09, OSNC 2010, nr 2, poz. 47).

• przykład: w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2019 r., sygn. akt V ACa 44/18, powódka żądała ustalenia jej prawa do dysponowania grobem znajdującym się na cmentarzu, w którym pochowano jej ojca oraz jego wieloletnią konkubinę. Powódka domagała się ustalenia prawa do remontu nagrobka i regulowania wszystkich spraw związanych z miejscem pochówku jako przysługującej jej dóbr osobistych. W wyroku Sąd wskazał, iż prawo do grobu ma dwojaki charakter: osobisty i majątkowy, przy czym elementom osobistym przypada rola wiodąca, bez względu na to, jaka jest wartość elementów majątkowych tego prawa i na czym one polegają. W konsekwencji, Sąd uznał, iż powódka ma interes prawny w wytoczeniu powództwa przeciwko pozwanej w oparciu o art. 189 Kodeksu Postępowania Cywilnego.

Naruszenie dóbr osobistych – nasze usługi

Prawnicy Kancelarii Prawnej Capital Legal posiadają bogate doświadczenie w udzielaniu wsparcia prawnego w zakresie ochrony naruszonych dóbr osobistych, w zakresie naszych usług w szczególności:

• występujemy z żądaniami zaniechania bezprawnych działań naruszających dobra osobiste oraz naprawienia skutków tego rodzaju naruszenia, jak również ochrony majątkowej w postaci zasądzenia zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę;
• reprezentujemy osoby prawne oraz osoby fizyczne w procesach o ochronę dóbr osobistych;
• świadczymy usługi na rzecz podmiotów, które są zagrożone kryzysem medialnym w związku z określonym zdarzeniem, wywołanym na przykład niekorzystnym opublikowanym materiałem prasowym;
• pomagamy ograniczyć ryzyko reputacji / dobrego imienia przedsiębiorców w sytuacjach kryzysowych, wraz ze specjalistami rekomendujemy działania mające na celu ochronę renomy i pozytywne postrzeganie marki;
• sporządzamy oświadczenia dla mediów, żądania sprostowania nieścisłej lub nieprawdziwej informacji prasowej;
• wraz ze specjalistami organizujemy konferencje prasowe, pomagamy przygotować odpowiedzi na trudne pytania od mediów;
• przygotowujemy analizy materiałów prasowych oraz reklam przed ich publikacją w celu zminimalizowania / uniknięcia zagrożeń prawnych;
• przygotowujemy opinie prawne z zakresu ochrony dóbr osobistych w działalności gospodarczej, politycznej, prasowej lub marketingowej.

Ochrona dóbr osobistych – podsumowanie

Choć przepisy prawa cywilnego nie definiują wszystkich dóbr osobistych przynależnych człowiekowi, można uznać, iż dobrami osobistymi są wszystkie istotne ze społecznego punktu widzenia wartości przysługujące człowiekowi oraz stanowiące o jego odrębności. W sytuacji bezprawnego naruszenia dóbr osobistych, pokrzywdzona osoba może podjąć obronę na kilka sposobów. o ile doszło już do naruszenia dobra osobistego, może żądać podjęcia czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia, na przykład poprzez publikację sprostowania czy przeprosin. o ile jednak do naruszenia jeszcze nie doszło, ale istnieje znaczne prawdopodobieństwo, iż w przyszłości może do niego dojść, zagrożona osoba może żądać zaniechania działań, które mogą doprowadzić do naruszenia dobra osobistego. Oczywiście istnieje także możliwość żądania zadośćuczynienia pieniężnego. Wybór odpowiedniego roszczenia w znacznym stopniu zależy od stanu faktycznego sprawy.

Nasza Kancelaria Prawna oferuje szeroki zakres wsparcia dla osób fizycznych i prawnych związanych z dobrami osobistymi. jeżeli potrzebują Państwo wsparcia w zakresie ochrony dóbr osobistych, zapraszamy do współpracy.