W indonezyjskiej stoczni PT-PAL Indonesia w Surubaja odbyła się ceremonia położenia stępki pod drugą fregatę serii opartej na platformie Arrowhead 140, podobnie jak brytyjskie okręty typu 31 i polskie programu „Miecznik”. Nowe jednostki są określane jako typ Fregat Merah Putih, czyli „Czerwono-Biała Fregata”.
W zakładzie stoczniowym, gdzie odbyła się 15 listopada ceremonia położenia stępki, byli obecni przedstawiciele resortu obrony, dowództwa sił morskich oraz branży okrętowej i zbrojeniowej. Podczas uroczystości symbolicznie umieszczenie monety w konstrukcji bloku, który stanie się spodnią częścią kadłuba okrętu. Następnie odbyło się podpisanie protokołu zatwierdzającego ten moment.
Przedstawiciel PT PAL Indonesia, dyrektor ds. produkcji Satriyo Bintoro podkreślił, iż wydarzenie odbyło się w znacznie przyspieszonym terminie, gdyż pierwotny harmonogram wskazywał, iż odbędzie się ono w marcu przyszłego roku. Dodał też, iż całe przedsięwzięcie miało spełniać przepisy z konwencji SOLAS (International Convention for the Safety of Life at Sea), dotyczącej bezpieczeństwa na morzu. Wedle niej blok, który ma tworzyć stępkę, ma ważyć 50 ton lub posiadać masę równą 1% całej konstrukcji wynoszącej ok. 2 778 ton. Przypomnijmy, iż cięcie blach pod tę jednostkę odbyło się w czerwcu tego roku.
- Budowa drugiej czerwono-białej fregaty w PT PAL Indonesia jest dowodem na rozwój krajowego przemysłu obronnego w celu zwiększenia zdolności i wiedzy specjalistycznej do budowy podobnych okrętów przyszłości - przekazał przedstawiciel Ministerstwa Obrony Indonezji ds. ekonomicznych, Steverly C. Parengkuan. Wskazał też, iż budowa dwóch fregat jest częścią programu rozwoju sił marynarki wojennej i utrzymania jej umiejętności utrzymywania bezpieczeństwa państwa w domenie morskiej.
Indonezyjskie władze wciąż nie podały nazw planowanych fregat, które mają być największymi w historii krajowej branży okrętowej. Okręt tej serii będzie miał 143,57 metrów długości i 19,75 metra szerokości. Pełna wyporność ma wynieść 6 626 ton, a maksymalna prędkość 28 węzłów. Załoga będzie liczyć 143-165 marynarzy. Autonomiczność okrętu to 21 dni, a zasięg działania ponad 9 000 mil morskich. Napęd fregaty ma stanowić konwencjonalny CODAD, gdzie część silników pracuje podczas prędkości mniejszej (ekonomicznej), a część jest dodatkowo uruchamiana podczas prędkości większej lub podczas większego obciążenia jednostki.
W skład uzbrojenia mają wchodzić m.in. 12-komorowy system pionowego startu (VLS)
dla pocisków rakietowych średniego zasięgu typu ziemia-powietrze (SAM),
12-komorowy dla pocisków SAM dalekiego zasięgu, 16-komorowy dla
pocisków przeciwokrętowych, ponadto dwie armaty morskie 76 mm i system
obrony bezpośredniej 35 mm (CIWS). Stocznia wskazuje, iż okręt zostanie
wyposażony w system zarządzania walką, który pozwoli na wydajne
zarządzanie czujnikami, uzbrojeniem i systemami łączności, pozwalającymi
zapewnić jednostce optymalną skuteczność bojową, umożliwiając też
szybkie i dokładne wykrywanie oraz śledzenie celów, dzięki czemu
zdolność do neutralizacji zagrożeń ma być bardziej optymalna. Dzięki
swojemu wyposażeniu mają być przygotowane do walki w środowisku
wielodomenowym, zarówno zwalczając ceny nawodne, podwodne i powietrzne,
jak i stosować walkę elektroniczną.
Fregata jest drugą z pary zaplanowanych okrętów opartych na platformie Arrowhead 140, które zostały zamówione dla Marynarki Wojennej Indonezji w ramach kontraktu podpisanego w kwietniu 2020 roku. Aktualnie realizowane są intensywne prace związane z budową pierwszej z zaplanowanych jednostek, której stępkę położono w sierpniu ub. r., natomiast budowa rozpoczęła się w 2022 roku. Obie są budowane zgodnie ze standardami klasyfikatora Lloyd's Register. Oprócz nazw wciąż nieznany jest termin wcielenia ich do służby, jednakże zakładając utrzymanie tego tempa prac mogłoby to nastąpić około 2030 roku lub nieco później. Stocznia współpracuje przy tej inwestycji z Babcock International z siedzibą w szkockim Rosyth, zapewniając sobie transfer wiedzy w związku z wdrażaniem rozwiązań przy budowie okrętów, tym samym wspomagając rozwój przemysłu stoczniowego w kraju.
Dla PT-PAL Indonesia przedsięwzięcie ma, w zamierzeniu zakładu jak i władz, pozwolić krajowi stać się zdolnym do samodzielnej budowy kolejnych okrętów na potrzeby marynarki wojennej i innych służb morskich. Zyskać ma na tym nie tylko obronność kraju oraz sama stocznia, ale też szereg firm działających w ramach łańcucha dostaw.
Budowa obu fregat odbywa się w podobnym czasie co jednostek typu 31 dla Royal Navy oraz przyszłego ORP Wicher dla polskiej Marynarki Wojennej. Z racji na to, iż wszystkie są oparte na platformie Arrowhead 140 będą one na pierwszy rzut oka dość podobne. Różnić się będą w kwestii konfiguracji oraz doboru wyposażenia oraz uzbrojenia. Wszelkie etapy budowy jak i późniejsze próby morskie są śledzone zarówno przez podmioty odpowiedzialne za budowę tych okrętów, jak i specjalistów z branży morskiej.
