Niemiecka stocznia poinformowała, iż w należącym do koncernu Thyssenkrupp zakładzie Estaleiro Brasil Sul (TKEBS) odbyła się 13 listopada uroczystość cięcia blach pod budowę fregaty Cuhna Moreira (F202). To trzecia fregata typu Tamandaré, z aktualnie budowanej serii mającej wzmocnić zarówno obronę morską kraju, jak i tamtejszą branżę stoczniową. Okręty są budowane w ramach programu PFCT.
W wydarzeniu wzięli udział dyrektor ds. zarządzania programami Marynarki Wojennej, kadm. Marcelo da Silva Gomes, dyrektor ds. robót cywilnych Marynarki Wojennej, kadm. Lima Silva Filho, dyrektor generalny spółki specjalnego przeznaczenia Águas Azuis, Fernando Queiroz, dyrektor wykonawczy Thyssenkrupp Estaleiro Brasil Sul, Holger Tepper oraz koordynator generalny ds. programów strategicznych w spółce zarządzającej projektami Marynarki Wojennej (EMGEPRON) wiceadm.. Antônio Reginaldo Pontes Lima Junior. Dyrektor ds. zarządzania programami Marynarki Wojennej był odpowiedzialny za uruchomienie urządzenia rozpoczynającego cięcie blach, a tym samym symboliczny start budowy nowego okrętu.
Wielkie przedsięwzięcie
Brazylijskie władze podkreślają, iż rozpoczęcie budowy jest jednocześnie finałem przygotowań, w ramach których powstał szczegółowy projekt okrętu. Następnie musiał zostać zatwierdzony, zapewniając, iż wszystkie aspekty inżynierii, planowania i logistyki są gotowe do produkcji. Od tego momentu zasoby zaczynają być intensywnie wykorzystywane, a harmonogram budowy nabiera nowej dynamiki, z większym naciskiem na kontrolę jakości i wydajność produkcji.
Nazwa okrętu pochodzi od admirała Luísa da Cunha Moreiry, wicehrabiego Cabo Frio i pierwszego ministra marynarki wojennej Brazylii. Walczył w wojnach napoleońskich i był obecny przy podboju Gujany Francuskiej. Był jedną z osób odpowiedzialnych za utworzenie pierwszej brazylijskiej floty i odegrał fundamentalną rolę w procesie konsolidacji politycznej niepodległej Brazylii.
– Rozpoczęcie cięcia blach na fregacie Cunha Moreira (F202) jest ważnym krokiem dla thyssenkrupp Estaleiro Brasil Sul, ponieważ jednocześnie budujemy trzy fregaty klasy Tamandaré. Wzmacnia to naszą pozycję jako dostawcy w dziedzinie obronności oraz nasze zaangażowanie w wydajność, jakość i zrównoważony rozwój. Ponadto strategiczne rozmieszczenie siły roboczej i krzywa uczenia się między trzema budowanymi fregatami pozwalają na dzielenie się profesjonalistami, optymalizację zasobów i przyspieszenie produkcji – powiedział Holger Tepper.
– Budowa tego okrętu będzie szła w parze z budową fregaty Tamandaré (F200) i Jerônimo de Albuquerque (F201), które mają zostać dostarczone odpowiednio w grudniu 2025 roku i styczniu 2027 roku. Produkcja odbywa się z co najmniej 40-procentowym udziałem lokalnym, co zapewnia stopniowy transfer technologii inżynierii morskiej do produkcji okrętów wojskowych oraz systemów zarządzania i platform bojowych na brazylijskiej ziemi. Wycięcie pierwszej płyty trzeciej fregaty klasy Tamandaré dowodzi sukcesu tego śmiałego programu, który stanowi skok naprzód w międzynarodowej projekcji Brazylii w sektorze obronnym – przekazał kadm. Silva Gomes.
– Te biura są ważne, ponieważ spełniają potrzeby Grupy Odbiorczej, która potrzebuje miejsca do pracy w pobliżu fregaty. Marynarka Wojenna dysponowała tymi modułami i przywieźliśmy je do Santa Catarina. Powstałe biura pokazują wszechstronność wykorzystania kontenerów w budownictwie cywilnym, a także zrównoważone wykorzystanie materiału, który Marynarka Wojenna już posiadała, a który teraz ma nowe przeznaczenie - zaznaczył kadm. Silva Filho.
– Fregaty są wyposażane w najnowocześniejszą technologię i zaawansowane uzbrojenie, co zapewni, iż marynarka wojenna będzie przygotowana na wyzwania XXI wieku. Dla Santa Catarina, program fregat klasy Tamandaré stanowi szansę na wzrost gospodarczy, tworzenie miejsc pracy dla wykwalifikowanych pracowników i wzmocnienie lokalnego przemysłu, pozycjonując region jako strategiczne centrum budowy i innowacji w dziedzinie obronności – wskazał Fernando Queiroza.
Z korzyścią dla obronności i gospodarki morskiej
Wydarzenie
ma także szczególne znaczenie dla brazylijskiej branży stoczniowej,
gdyż pierwszy raz w kraju jednocześnie są budowane trzy fregaty, z
wysokim poziomem lokalnego wkładu. Jest to część Programu Zamówień
Sprzętu Powierzchniowego, który ma na celu modernizację marynarki
wojennej Brazylii i jest także objęty Nowym Programem Przyspieszenia
Wzrostu (New PAC) rządu federalnego, w ramach Innowacji dla Przemysłu
Obronnego. Ma to zagwarantować, iż inwestycje pozwolą na skuteczny
transfer wiedzy oraz technologii, umożliwiając lokalnym firmom w ramach
local content produkcję, konserwację i modernizację zasobów
wykorzystywanych przez cały cykl życia okrętów.
W związku z budową fregat zrealizowano trwające pół roku prace obejmujące utworzenie infrastruktury hydraulicznej, elektrycznej i chodnikowej. Konieczne było zbudowanie przepompowni ścieków, aby połączyć linie kanalizacyjne modułów z siecią Thyssenkrupp Estaleiro Brasil Sul. Projekty architektoniczne i oświetleniowe nadały priorytet komfortowi środowiska pracy, instalując większe okna i wymieniając całe sztuczne oświetlenie.
Brazylijski „Miecznik”
Fregaty
typu Tamandaré mają 107 metrów długości, a wyporność wynosi 3 500 ton.
Załoga liczy 136 osób. Maksymalna prędkość to 25,5 węzła, natomiast
maksymalny zasięg działania to 5 000 mil morskich. Napęd jest
konwencjonalny w wersji CODAD (diesel + diesel), na który składają się
silniki wysokoprężne MAN V12 28/33D o mocy 5460 kW oraz cztery
Caterpillar C32 1417 kW. W skład wyposażenia wchodzą m.in. radar
Hensoldt TRS-4D, Raytheon X-band, systemy kontroli uzbrojenia Thales
STIR 1.2 EO Mk2 i Safran PASEO XLR, system walki elektronicznej Omnisys
MAGE Defensor Mk3, systemy wystrzeliwania wabików Terma C-Guard, sonar
Atlas Elektronik ASO 713 i system łączności SATCOM.
Uzbrojenie
stanowią armata morska Oto Melara 76 mm Super Rapid, system artyleryjski
obrony bezpośredniej Rheinmetall Sea Snake 30 mm, dwa automatyczne
systemy broni FN Herstal Sea DeFNnder 12,7 mm, 12-komorowy system
wyrzutni pocisków przeciwlotniczych GWS.35 dla pocisków MBDA CAMM, osiem
pocisków przeciwokrętowych MANSUP, dwie potrójne wyrzutnie SEA TLS-TT
dla torped Mark 46 do zwalczania okrętów podwodnych. Fregata ma posiadać
lądowisko i hangar do transportu śmigłowca (S-70B Seahawk/Airbus
H225M/Super Lynx Mk.21B) a także bezzałogowego pojazdu latającego
ScanEagle.
Zaplanowane do przodu
Zakładany plan przewiduje zwodowanie Cuhna Moreira w 2026 roku i przekazanie zamawiającemu dwa lata później. Ma to stanowić istotny krok w kierunku wzmocnienia krajowego przemysłu morskiego i długoterminowej modernizacji Marynarki Wojennej Brazylii. Aktualnie trwa budowa dwóch poprzednich fregat tej serii. Przypomnijmy, iż plan przewiduje dostarczenie łącznie czterech okrętów. Pierwszy z nich, Tamandaré (F200), został zwodowany w sierpniu tego roku, natomiast pod Jerônimo de Albuquerque (F201), dwa miesiące wcześniej, położono stępkę. Brazylijskie władze podkreśliły, iż 13 listopada w Itajaí zainaugurowano działalność biura Grupy Odbiorczej fregat typu Tamandaré. Składają się one z dwunastu obiektów o łącznej powierzchni 325 m2. Biura pomieszczą 112 żołnierzy przyszłej załogi F200, która aktualnie szkoli się w zakresie przygotowania do przejęcia pierwszej jednostki, która ma wejść do służby w grudniu przyszłego roku.
Program PFCT ma być zdaniem brazylijskich władz najbardziej innowacyjnym przedsięwzięciem w kraju, wykorzystującym zasoby lokalnej siły roboczej i transferu technologii. Z racji na to znaczenie dla branży stoczniowej i obronności budzi to skojarzenie z polskim programem „Miecznik”. Fregaty będą miały dysponować znaczne zdolności bojowe, zapewniające znaczną ochronę rozległego obszaru morskiego Brazylii o powierzchni ponad 5,7 mln km2, a także do prowadzenia operacji poszukiwawczo-ratowniczych, monitorowania i zwalczania zanieczyszczeń, piractwa i nielegalnych połowów. Oczekuje się, iż podczas budowy czterech okrętów do 2028 roku powstanie około 23 000 miejsc pracy, tak w branży stoczniowej jak i w ramach łańcucha dostaw. W planach jest wciąż rozpoczęcie budowy ostatniej fregaty, przyszłego Mariz e Barros (F203).
Dalekosiężne plany
Obok
budowy fregat Brazylia dąży także do zwiększenia swojego potencjału
podwodnego, na czym ma skorzystać także branża stoczniowa. Aktualnie też
realizowane są prace nad okrętami podwodnymi typu Riachuelo, powstającymi przy
współpracy z francuskim koncernem Naval Group w ramach programu PROSUB
(Programa de Desenvolvimento de Submarinos). W marcu tego roku odbyła
się w stoczni Itaguai ceremonia wodowania przyszłego Tonelero (S42) w
stoczni Itaguai, trzeciej jednostki z czterech zaplanowanych,
podkreślając ambicje kraju w zakresie modernizacji sił morskich. W
przyszłości na terenie tego zakładu, przy współpracy z francuskim
przemysłem stoczniowym, ma powstać pierwszy w Ameryce Południowej okręt
podwodny z napędem atomowym. Dlatego też w Iperó siły morskie Brazylii
budują laboratorium, którego głównym celem jest bezpieczna walidacja
działania morskiego reaktora jądrowego oraz różnych zintegrowanych z nim
systemów elektromechanicznych i sterujących. W ten sposób kraj ma
zyskać istotny zastrzyk innowacji, który można będzie przenieść także na
energetykę jądrową. Po zakończeniu testów powstały tam reaktor zostanie
zamontowany i zainstalowany na okręcie podwodnym Álvaro Alberto w
kompleksie marynarki wojennej Itaguaí. Powstaną również specjalne
obiekty i suche doki na potrzeby budowy i konserwacji okrętów podwodnych
o napędzie atomowym, dzięki czemu Brazylia dołączy do elitarnego grona
państw posiadających jednostki podwodne klasy SSN.
